asd
  Μου λένε συνεχώς πως πρέπει να σε ξεχάσω, πως δεν υπάρχει λόγος πια να περιμένω, να πονώ ...
   Ειλικρινά όμως καρδιά μου εγώ δεν θέλω να σε ξεχάσω ... Ξέρω πως πρέπει, πως αυτό είναι το σωστό ... αλλά δεν θέλω ...
    Όσο και αν με πονάει η απουσία σου , η σιωπή σου εγώ δεν θα σε ξε- χάσω -περάσω ... Το ότι κατάφερα ν' αγαπήσω αληθινά για εμένα είναι ένα συν ...  Με κάνει να νιώθω ζωντανή ... Άξια να ονομάζομαι 'Άνθρωπος' ... Γιατί μονάχα όταν αγαπήσεις  αληθινά, χάσεις, πονέσεις , δακρύσεις, μπορείς να ονομάζεσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος ...
   Ακόμα και τώρα που λείπεις, είσαι μαζί μου ... Στην καρδιά μου, στο μυαλό μου , στην ψυχή μου ...  Ίσως  είναι και τα πιο ισχυρά ... Γιατί όσο και να θες να μου τα πάρεις κι αυτά δεν μπορείς, δεν έχεις ούτε τον τρόπο, ούτε την δύναμη ...  Θες δεν θες εγώ έχω τον τρόπο να σ' έχω κοντά μου και δεν μπορείς να μου το στερήσεις ...
   Εν μέρει  συνεχίζω την ζωή μου, με εσένα  αλλά χωρίς την παρουσία σου ... Βγαίνω , διασκεδάζω (η τουλάχιστο προσπαθώ), γελώ ... Αλλά πάντα καρδιά μου γυρνώ να δω πως είσαι  εσύ, αν περνάς κι εσύ καλά ... Τότε καταλαβαίνω πως δεν είναι αρκετή η παρουσία σου μόνο στην καρδιά μου ... Τότε είναι που θέλω να φύγω , να ψάξω να σε βρω και να δω ξανά έστω κι από μακριά εκείνο το χαμόγελο που μου έδινε ζωή και ελπίδα για καλύτερες μέρες ... Εκείνο το χαμόγελο που ερωτεύτηκα ...

 Δεν ξέρω καρδιά μου τι θα γίνει μετά από καιρό, μετά από μήνες , χρόνια ... Δεν ξέρω ...
Εσύ όμως να θυμάσαι πως ότι κι αν γίνει σ' αγάπησα, σ' αγαπώ  και θα σ' αγαπώ ...
Μου λείπεις πολύ ... Να προσέχεις ζωή μου ...