1 Ιανουαρίου 2013
σαν πουλί η ψυχή μου
Κάθε απόβραδο, φτεροκοπούν σκέψεις
των σπουργιτιών κι άλλων πουλιών,
σε ελιγμούς και σχηματισμούς
σε γαλάζιο φόντο.
Μια στάλα ήθελα
να γευτώ το φτερούγισμα
της δικής τους ελευθερίας,
μια στάλα με το χτύπο
της δικής μου καρδιάς.
Με αγάπη και δέος
αντίκρισα τον ουρανό
τσιμπολογούσα
μικρές στιγμές γαλήνης.
Ξεροβόρια και συννεφιές
μελτέμια και χιόνια,
η ψυχή μου σχημάτιζε
νύχτες προσμονής..
Γιατί τίποτα δεν μπορεί ποτέ
να σβήσει τα όνειρά μου
στα ταξίδια μας, ακούς;
Τίποτα και κανένας.
Όσο η ψυχή μου αναπνέει
κοντά ή μακριά
δεν υπάρχουν όρια μες στο μυαλό
μου.
Στο χάρτη του τόπου μας
πάνω απ’ το βαθύ γαλανό χρώμα του
Αιγαίου
σαν πουλί η ψυχή μου θα πετάξει
να βρει καλοκαίρι
στην άκρη του πελάγους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου