Σέλας

Σέλας

Αμείλικτο

το σέλας του μεσονυχτίου

συντροφιά είχα τον άνθρωπο – μαχαίρι

και το φορτίο ακέραιο

μοιρασμένο δίκαια

στο χθες

ό,τι έμεινε αναπαλλοτρίωτο

στο σήμερα

ό,τι στέκει αγέρωχο

στο αύριο

ό,τι δεν λέρωσε η αγοραία ελπίδα…

συμβολικά πεθαίνω

είπα στον άνθρωπο – λαιμητόμο

συμβολικά αγοράζω λεπτά και ώρες από το μέλλον

μην με νομίσεις ρυπαρό τυχοδιώκτη

άλλωστε

ποιος τόλμησε να διαπραγματευτεί τον ήλιο

και δεν κάηκε;

May2010

Αναρτήθηκε από Νimertis στις 12:58

Ακρότατο

Ακρότατο

όπως στο ημίφως του μεγάλου σπηλαίου

που φωλιάζουν οι σκιές των βιαστών μου

που κρέμονται από ασημένιες αρπάγες

οι αρρωστημένες ενοχές μου

και πλαδαρά αναπαύονται

κάποιες στοιχειωμένες πια αναπνοές

είμαι στο τέμενος του ακρότατου

είμαι στο χείλος του εαυτού

τρέφομαι με νευρώσεις και άσθματα

αγχωτικών στοχασμών για το Επέκεινα...

Ακρότατο

όπως στο χαρισμένο χαμόγελο της Παράδοσης

που τρεμοπαίζουν οι αχνές λάμψεις μιας Ελληνίδας και μιας Ιουδαίας

που απλώνονται νωχελικά τα εθνικά πλοκάμια της φρίκης

της ήττας και του χρέους

και πιο πολύ της σύγχυσης

και περιέχομαι στου πυρετού αυτού

το χιλιόχρονο ρόγχο

στο τέμενος του ακρότατου

στο Ιερό του εαυτού

πληγώνομαι μόνο από εμένα

και ξανά σηκώνομαι

γιατί πρέπει

πληγή τη πληγή

ψέμα το ψέμα

νύχτα τη νύχτα

κάποτε να αξιωθώ να φύγω...

Ακρότατο

όπως τα δάκρυά σου όταν σε πρόδωσα

και τα φιλιά της απουσίας σου

στο πέτρινό μου στρώμα...

πρωτογραφή άγνωστο πότε... ίσως τέλη του προηγούμενου αιώνα, ίσως αρχές αυτού του αιώνα... 
αδύνατον να ανακαλέσω...


The big wrld
 Radovan Skohel

Αναρτήθηκε από Νimertis στις 16:51

Αγαπώ τις ρυτίδες σου όταν χαμογελάς

Σε βλέπω να με κοιτάς επίμονα. Με φέρνεις σε αμηχανία. Στρέφω το βλέμμα μου αλλού και περιμένω να μιλήσεις. ''Γύρω από τα μάτια σου έχεις ρυτίδες. Τον τελευταίο καιρό και χωρίς να χαμογελάς'' ....το σώμα μου κάνει θόρυβο όταν συναντά το πάτωμα, σαν σακί έπεσα, ίσως και το κεφάλι μου να βρήκε σε κάποια γωνία.... 
Ανάβω ένα τσιγάρο, πάλι από αμηχανία, κρυφογελάω με την φανταστική πιθανή μου αντίδραση και σε ρωτάω δήθεν αδιάφορα ''Τι είπες?'', όχι δεν είμαι κουφή, αλλά δίνω τον χρόνο στον επεξεργαστή του εγκεφάλου μου να τον κηρύξει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δέχομαι επίθεση.  
Συνεχίζεις ψύχραιμος ''Νομίζω ότι έχεις αρχίσει να γερνάς''.

Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου αισθάνομαι πληγωμένη, αδικημένη και νευριασμένη ταυτόχρονα, ο εγωισμός μου βγάζει τα νύχια του και γίνομαι ειρωνική ''Και σε ξεγέλασα έτσι? Άλλα περίμενες από μένα.''  και ρίχνω κλεφτές ματιές στο λιποθυμισμένο μου σώμα στο πάτωμα....

Και κάτι που σου είπα εγώ, κάτι που μου είπες εσύ, χαλάσαμε εκείνον τον κυριακάτικο πρωινό καφέ στο αγαπημένο μας στέκι. Βρήκα μια δικαιολογία που είχε σχέση με πονοκέφαλο, για να μη σε ακολουθήσω στο ραντεβού με φίλους στον Μαραθώνα. Θα τα λέγαμε μετά στο σπίτι. 
Βγαίνω στο δρόμο, κρύος αέρας με χτυπά και με μουδιάζει. 

Περνάνε δυο ώρες και χαζεύω βιτρίνες, συχνά κοιτάζω το είδωλο μου στο τζάμι τους, για να σιγουρευτώ ότι το είδωλο μου είναι νεανικό. Αγανακτώ. Αλίμονο αν κάποιος έχει την φαντασίωση ότι θα μείνει για πάντα νέος. Πονάει το κεφάλι μου στ'αλήθεια τώρα. Ρε σίγουρα δεν έπαθα συμφόρηση και δεν σωριάστηκα και δεν χτύπησα και το κεφάλι μου?

Άλλωστε βλέπεις την ομορφιά σε όλες τις ηλικίες.

Εντάξει παραλογίστηκα πριν. Τι δεν είπε το στόμα μου, ότι δεν με κάνει να νιώθω όμορφα, ότι προσέχει μόνο τα αρνητικά μου, κάπου προς το τέλος πρέπει να είπα ότι δεν με θέλει ευτυχισμένη, μπλα μπλα μπλα, πολύ μπλα μπλα αδερφάκι μου....
Προσπαθώ να καταλάβω τον λόγο που με πείραξε τόσο πολύ. Η γυναικεία μου φιλαρέσκεια? Η αίσθηση ότι είμαι ακόμα μία αφράτη παιδούλα? Γιατί μήπως εγώ δεν είχα προσέξει τις ρυτίδες για τις οποίες έλεγε, ένα σκασμό χρήματα είχα ξοδέψει σε κρέμες.
Κάθομαι σε ένα παγκάκι και παρατηρώ τον κόσμο που περνάει. Η αλήθεια είναι ότι στέκομαι περισσότερο στα πρόσωπα γυναικών μικρότερων από μένα για να εντοπίσω φθορά.
 Όχι από κακία. Για συμπαράσταση ψάχνω.

Το ξέρω, είχα απαράδεκτη αντίδραση αλλά και εκείνος άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Χτυπάει το κινητό, μου λέει πως έχασα, τα ψάρια που είχαν ψαρέψει τα παιδιά την προηγούμενη, ήταν καταπληκτικά. 
Παίρνω το δρόμο για το σπίτι. Σιχαίνομαι τα ψάρια. Τα ακαθάριστα ψάρια. Για την ακρίβεια όμως, τα τελευταία έξι χρόνια ποτέ δεν χρειάστηκε να καθαρίσω το δικό μου ψάρι.
Ενοχές.

Φτάνω στο σπίτι πολύ θυμωμένη. Μαζί μου.
Τα είπα όλα. Ότι μπούρδα και παράπονο μάζευα καιρό, τα πέταξα μέσα στα μούτρα του για να τον κάνω να νιώσει λίγος. Ψάχνω στη βιβλιοθήκη ένα άλμπουμ με φωτογραφίες από τις πρώτες μας διακοπές. Το ξεφυλλίζω ώρα, αλλά αντί να παρατηρώ εμένα, στέκομαι πιο πολύ σ' εκείνον. Έχει αλλάξει.
Τότε κατάλαβα.

Δεν χρειαζόταν να δω παλιές φωτογραφίες για να καταλάβω ότι είχε αλλάξει και εκείνος. Τότε κατάλαβα τι ήταν αυτό που με έκανε να πρασινίσω από το κακό μου. 
Το ότι εγώ ένιωθα να αγαπώ αυτές τις αλλαγές. Τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια του, τις γκρίζες τρίχες στα γένια του, τα ανεπαίσθητα παχάκια στη μέση του. Όλα τα αγαπούσα. Ήταν δικά του.
Το πραγματικό μου πρόβλημα λοιπόν, δεν ήταν ότι δεν είχε πάθει μερική τύφλωση, αλλά το γεγονός ότι δεν είπε ''Αγαπώ τις ρυτίδες σου όταν χαμογελάς''.

Άλλωστε βλέπεις την ομορφιά σε ότι αγαπάς.

Όταν γύρισε στο σπίτι είχε βραδιάσει, ήρθε κοντά μου και έβαλε το πρόσωπο του μέσα στα μαλλιά μου. Με έκανε να γελάσω. Αντί για συγνώμη. 

Με ξάπλωσε και φίλησε τις ρυτίδες μου μία προς μία. Το ίδιο κι εγώ.

Άλλωστε, για κάποιες ρυτίδες του ευθυνόμουν εγώ. Ίσως και για κάποιες άσπρες τρίχες.

Φίλοι ψυχής ή φίλοι του σώματος;

Σπουδαία λέξη η λέξη ΦΙΛΙΑ. Γλυκιά, ζεστή, τόσο οικεία.. Όλοι έχουμε κάνει προσπάθειες για να διεκδικήσουμε στη ζωή μας τη φιλία και άλλοτε αποτύχαμε και άλλοτε, αν  είμαστε τυχεροί, βγήκαμε νικητές.

Τί σημαίνει όμως είσαι φίλος μου; Πώς ερμηνεύεται μέσα μας αυτή η λέξη, πώς ορίζεται αυτή η σχέση; Τί μου προσφέρει; Τί ευθύνη συνεπάγεται για εμένα τον ίδιο απέναντι σε αυτή τη σχέση; Δύσκολο πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις ε; Λέμε, είσαι φίλος μου, είσαι άνθρωπός μου, είσαι σύντροφός μου, είσαι ο έρωτας μου, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να ερμηνεύσω αυτές τις λέξεις ζορίζομαι, στριμώχνομαι, αναβάλλω τη διαδικασία και καθυστερώ αυτό το ξεκαθάρισμα μέσα μου. Αν δεν το κάνω όμως τί..; Πολύ απλά, κάτι φοβάμαι. Και αυτό που φοβάμαι είναι ίσως ότι θα συνειδητοποιήσω πόσο σαθρά θεμέλια έχουν οι κάθε λογής σχέσεις μου με τους άλλους ή θα καταλάβω ότι είμαι λάθος απέναντι στους ανθρώπους που έχω γύρω μου ή στην πιο δυστυχή των περιπτώσεων, ότι έχω βάλει λάθος ταμπέλες σε λάθος ανθρώπους...

Επιβάλλεται όμως να μπω σε αυτό το ξεκαθάρισμα μέσα μου. Επιβάλλεται να δω κατάματα τον εαυτό μου και τους άλλους κι ας με κάνει κομμάτια αυτό που θα δω, κι ας βρεθώ στο τέλος ‘’μόνος’’. ‘’Μόνος’’ πάντα σε εισαγωγικά, γιατί δεν είμαι ποτέ μόνος.

Οι φίλοι μου είναι φίλοι ψυχής ή φίλοι σώματος; Ζούμε σε μια εποχή που εύκολα θα ονομάσουμε κάποιον φίλο. Είναι όντως φίλος εκείνος με τον οποίο θα μοιραστώ κάποιες στιγμές διασκέδασης ή κάποιες στιγμές τρέλας; Είναι φίλος αυτός που έτυχε να μοιράζομαι μαζί του κοινές παρέες, που εύκολα θα τον αντικαθιστούσα με κάποιον άλλο πιο αστείο, πιο πνευματώδη, πιο εύκολα προσαρμόσιμο στις ορέξεις και τις ανάγκες μου;

Λυπάμαι που σου πετάω κατάμουτρα την αλήθεια της ‘’μοναξιάς’’ σου,  αλλά αυτός είναι φίλος σώματος, δηλαδή φθαρτός, δηλαδή κάλπικος... Και εσύ που επιλέγεις τέτοιου είδους φίλους, υποτιμάς τον εαυτό σου και πιθανότατα το κάνεις γιατί ΦΟΒΑΣΑΙ...! Φοβάσαι να ανοίξεις τον εαυτό σου και να τον προσφέρεις σε κάτι πιο ουσιαστικό και σε κάτι που ‘’κοστίζει’’ περισσότερο, γιατί καλείσαι να ρισκάρεις.. Λες, γιατί να ρισκάρω την ψυχή μου; Ας δεθώ επιδερμικά, αδιάφορα, προσωρινά, ΑΦΟΒΑ.

‘’Γιατί να ρισκάρω την ψυχή μου...’’

Να την ρισκάρεις, για να κερδίσεις τον ουρανό!!!! Γι’ αυτό να την ρισκάρεις! Κι αν την ρισκάρεις, στο τέλος, να είσαι σίγουρος ότι θα την κερδίσεις! Πίστεψέ με, καλέ μου άνθρωπε, εάν ‘’ρισκάρεις’’ να ανοίξεις την ψυχή σου, αν την προσφέρεις στον άλλο απλόχερα, τότε είσαι καταδικασμένος να την κερδίσεις!! Μην σπαταλιέσαι σε λυκοφιλίες, σε σχέσεις με ημερομηνία λήξης.. Πάντοτε ανικανοποίητος θα νοιώθεις μέσα σου, πάντοτε μισός.. Τί άχαρο θέαμα να κυκλοφορείς στου κόσμου τις λεωφόρους ‘’μισός’’.. Μισή καρδιά, μισή ανάσα, μισές συγκινήσεις.. Μην είσαι τόσο σκληρός με τον εαυτό σου, μην τον τιμωρείς τόσο σκληρά, τόσο άσπλαχνα. Τα μισά να τα μισείς.

Δέσου με φίλους ψυχής... Φίλος ψυχής! Πανέμορφη έκφραση, πανέμορφη εικόνα...! Φαντάσου δύο ψυχές αγκαλιασμένες, να αγγίζουν η μια την άλλη, να κοιτούν η μία την άλλη με αγάπη! Αγαλλιάζει η καρδούλα σου και μόνο στην σκέψη ε; Βλέπεις τί ευλογία αρνείσαι στον εαυτό σου; Βλέπεις...; Ένας φίλος ψυχής θα βλέπει πάντα πίσω από τις μάσκες σου, πίσω από τις άμυνές σου, πίσω από τις πόρτες και τα παράθυρα που επίμονα θα χτίζεις για να κρυφτείς.. Ένας φίλος ψυχής θα βλέπει πάντοτε τα δάκρυά σου και θα ραγίζει μέσα του.. Θα κρατά στα χέρια του την καρδιά σου και θα νοιώθει την ευθύνη.. Να νοιώθεις ΠΑΝΤΑ την ευθύνη! Η Αγάπη είναι ευθύνη!! Μα, θα σκεφτείς, ευθύνη η Αγάπη; Η Αγάπη είναι να περνάω και να νοιώθω Εγώ καλά! ‘’Να είμαι καλά’’...: Πόσο ψέμα κρύβεται πίσω από αυτές τις λέξεις...Σε Αγαπώ θα πει έχω ευθύνη απέναντί σου! Θα πει έχω αναλάβει την ευθύνη να σε προσέχω , να σε προστατεύω, να σε φροντίζω, πάντοτε βέβαια χωρίς να σε πνίγω, χωρίς να σου κόβω την ανάσα. Σε κρατάω αγκαλιά, αλλά ανάμεσά μας αφήνω να κυκλοφορεί αέρας, να αναπνέεις.

Ο αληθινός φίλος ποτέ δε θα σε κοιτάξει επιτιμητικά, ποτέ αδιάφορα. Πάει να πει πως δε θα σε κοιτάξει με βλέμμα κάποιου που είναι πάνω από εσένα, αλλά πάντοτε θα σε κοιτάει στεκούμενος στο ίδιο ύψος με το ύψος των ματιών σου. Πάει να πει δεν θα σε κοιτάξει ποτέ αδιάφορα, με μάτια άδεια από φροντίδα. Πάντοτε στο βλέμμα του Ακόμη κι αν θέλει να σε ''μαλώσει'', το βλέμμα του θα είναι στοργικό.

Ξεχώρισε τους φίλους από το τρόπο που σε κοιτάνε και όχι από αυτά που σου λένε. Χάραξε γραμμές και διαχώρισε τους φίλους της ψυχής από τους φίλους του σώματος. Ο φίλος της ψυχής θα σου κρατήσει το χέρι για να φτάσετε μαζί στον παράδεισο. Θα σου σταθεί ακόμη και αν τον πονά η ευθύνη που συνεπάγεται η αγάπη που σου έχει. Θα πονά για σένα και αυτό ποτέ δεν θα τον κάνει να σταματά να αγωνίζεται για σένα, με εσένα, απέναντι σε όλα. Απέναντι σε εγωισμούς, απέναντι στις επιρροές και τις κακοπροαίρετες παρεμβολές του κόσμου, απέναντι σε όλα. Μοιράσου τα δώρα που έχεις, για να γίνεις ολόκληρος, πλήρης, ένας μικρός ήλιος...! J

Σ.

Αναρτήθηκε από voulaki 4 σχόλια: