Περί Έρωτος

Περί Έρωτος

Δεν θα μπορούσε να μην επηρεάζεται μέσα σ αυτόν το στροβιλισμό της σημερινής μας ζωής και ο έρωτας. Και μιλάμε για τον έρωτα σαν στάση ζωής σαν συμπόρευση προσώπων, σαν φιλική συναναστροφή και σαν βιωματική προσέγγιση της φύσης και της φύσης μας.

Δύσκολοι καιροί; Μάλλον δικαιολογία. Δύσκολες οι σχέσεις; Σίγουρα ναι. Γιατί όμως; Γιατί απλά ζητάμε το σύνθετο και όχι το απλό, προτάσσουμε τα θέλω και όχι τη δημιουργική συμπόρευση, λειτουργούμε με τις αισθήσεις και όχι τη καρδιά, με στιγμιαίο αισθησιασμό και όχι αγάπη. Γιατί απλά δεν θέλουμε την προσπάθεια, ζώντας ουσιαστικά τις τραγικές συνέπειες της υλικής και ψυχικής σκλαβιάς που μόνοι μας δημιουργούμε (Ν.Μπερδιάγεφ), επιλέγοντας κάποιον που έχει πολλά και όχι είναι πολύς. (Ερ Φρόμ) Μια αέναη πάλη της Μαντόνας με τα Σόδομα (Ντοστογιέφκι). 

 Η επιθυμία ζωής είναι επιθυμία πληρωματικής σχέσης και η ανταπόκριση στην επιθυμία ζωής είναι μόνο δυνατότητα σχέσης Η πλήρωσή μας έρχεται με το «άλλο» και ποτέ μέσα από εφήμερο και ατομικό βίο, νοηματοδοτήτε από την άλληλοπεριχώρηση μεταξύ προσώπων και την ταύτιση στο εμείς όχι μέσα από ευδαιμονικές διαδικασίες αλλά ταύτισης των ετεροτήτων και συμπόρευση με κοινή πορεία.

 Είναι η νήψη των προσώπων και όχι η χαύνωση των αισθήσεων. «Το να κατανοούμε τα πράγματα σε βάθος δεν σημαίνει να μην έχουμε συνείδηση της εξωτερικής τους ομορφιάς, της αρμονίας και της υπέροχης δομής που του χάρισε ο Θεός. Σημαίνει όμως να μην θαμπωνόμαστε από το λαμποκόπημα, ούτε να εξαπατούμαστε από τις αντανακλάσεις που δημιουργούνται από τα πράγματα και τους ανθρώπους, από την επαφή με τους ανθρώπους, ξεχνώντας το βάθος της κοινωνίας με το κάθε πρόσωπο…» (Μητρ. Αντώνιος του Σουρόζ),  Είναιμια αγάπη μανική χωρίς ανταποδοτικό τέλος η αυτοσκοπό την ατομική ικανοποίηση. Δεν δίνεις κάτι παραδίνεσαι ολοκληρωτικά και ποτέανταποδοτικά.

Ζούμε σ έναν πολιτισμό εκκοσμικευμένο και εξατομικευμένο όπου η φιλαυτία είναι το κυρίαρχο και στις σχέσεις, στις σχέσεις των προσώπων αλλά και στη σχέση μας με κάθε τι.Μονίμως ζητάμε η μάλλον απαιτούμε. Απαιτούμε συναίσθημα, πράγματα, αποδείξεις, σε μια αγοραία στάση ζωής και ωφελιμιστικής συναναστροφής με το έτερο, δίχως αυτοπροσφορά, δίχωςουσιαστική αυταπάρνηση...
     

και μην ξεχνάμε:

 "Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη."

Ο Ύμνος της Αγάπης: Προς Κορινθίους Α', κεφ.13, Απόστολος Παύλος 

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι. Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η ΑΓΑΠΗ

Δημοσιεύτηκε 30th May 2012 από τον χρήστη ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ-NEWS

Ετικέτες: ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ