The body

By N.L

Σε γνωρίζω μερικά χρόνια τώρα. Σε συνάντησα όταν ένας ταξιτζής με περιέφερε ξημερώματα στην Καισαριανή, αποφεύγοντας να φτάσουμε στον προορισμό μας. Άκουσες τις φωνές μου, κάνοντας τη βόλτα σου στην περιοχή, όπως συνηθίζεις τις πρωινές ώρες. Ήσουν ευγενής και με συνόδεψες μέχρι την πολυκατοικία μου. Μου είπες πως περπατάς αρκετά τέτοιες ώρες. Κι ότι η διαδρομή σου είναι συγκεκριμένη. Παρκάκι, Υμηττού, Εθνικής Αντιστάσεως και πίσω. Μου έδειξες το παρκάκι δίπλα από το σπίτι μου.

Την επόμενη νύχτα που επέστρεφα από το σπίτι μίας φίλης, αποφάσισα να περάσω μέσα από το παρκάκι. Ήσουν εκεί, φορώντας τη φόρμα και τα αθλητικά σου και άκουγες μουσική στο iPod. Στάθηκα μπροστά σου και σήκωσες τα μάτια σου. Χαμογέλασες, σηκώθηκες και μου χάιδεψες το μάγουλο. Ακούμπησα το στέρνο σου για πρώτη φορά. Ήταν πέτρα από τα βάρη και το kick boxing. Τα χέρια σου, εξίσου δυνατά με άρπαξαν και με κόλλησαν πάνω σου.

Δεν υπάρχει κορμί που να με έχει σοκάρει τόσο όσο το δικό σου. Όταν πρωτοάγγιξα τους μύες σου, σχεδόν τρόμαξα. Όταν τα χέρια σου άρχισαν να γραπώνουν τη μαλακή μου σάρκα, πονούσα και μου ένιωθα σαν θήραμα. Βόγγηξα ξεχνώντας το άγχος μη με ακούσει κανείς μέσα στη νύχτα.

Από εκείνη τη νύχτα και για αρκετές μετά, εκεί, γύρω στις 3 τα ξημερώματα με έπαιρνες τηλέφωνο. «Να ανέβω;»

Και ανέβαινες. Στο μικρό διαμερισματάκι. Οι λέξεις σου πάντα κοφτές. Δεν είσαι για συζητήσεις. Και το κορμί σου πάντα διψασμένο για σεξ. Όταν τελειώναμε και έμενα ξέπνοη στο πάτωμα, ακουμπούσες το κεφάλι σου στην κοιλιά μου, χωρίς να λες κουβέντα. Λίγα λεπτά και μετά ξανάρχιζες, έτοιμος.

Κι όταν μετακόμισα, δεν είχε σημασία που δεν περπατούσες σε κείνη την περιοχή. Ερχόσουν με τη μηχανή σου, από κάτω, με την ίδια συστολή και τις ίδιες, λίγες κουβέντες. «Να ανέβω;»

Κι όλα εκείνα τα πρωινά που ακολούθησαν από τις νύχτες που ερχόσουν, μέχρι πριν κάποιο καιρό, εγώ δυσκολευόμουν να περπατήσω. Με αυτή τη δυσκολία που έχει το πρωί η καλογαμημένη γυναίκα.