Πλούταρχος – “Ερωτικός”

Ιουλίου 10, 2009 by stardust30

Ένα απόσπασμα από το υπέροχο αυτό έργο από τον Πλούταρχο τον Χαιρωνεύς (45-120μ.χ.) όπου εξυμνείται ο έρωτας.

Δεν υπάρχει ιερότερο έργο απ’αυτό του Έρωτα, ούτε άμιλλα ή αγώνας πιο ταιριαστός για έναν θεό, τον οποίο να επιβλέπει και να επιβραβεύει, από τη φροντίδα και το κυνήγι ωραίων γυναικών από εραστές. Δεν υπάρχει σ’αυτό τίποτε το αισχρό ή το αναγκαίο, εκτός από την πειθώ και τη χάρη η οποία ενδίδει σε “γλυκό πόνο, σε κάματο που δεν είναι κάματος”, οδηγεί στην αρετή και στη φιλία χωρίς να λαμβάνει το προσήκον αξίωμα, χωρίς να έχει ηγεμόνα και καθοδηγητή άλλον θεό εξόν από τον Έρωτα, τον σύντροφο των Μουσών, των Χαρίτων και της Αφροδίτης.

“Είναι γλυκός ο θερισμός του πόθου που συντελείται μυστικά στην καρδιά του άντρα“

όπως λέει ο Μελανιππίδης, ο οποίος ανακατεύει τα ήδιστα με τα κάλλιστα.

Όπως είπε κάποιος, οι ποιητικές φαντασιώσεις είναι τα όνειρα του ξύπνιου ανθρώπου, γιατί είναι πολύ ζωηρές, αλλά αυτές που προκύπτουν από τη φαντασία των ερωτευμένων είναι ακόμη ζωηρότερες, αφού μιλούν, ασπάζονται ή μαλώνουν τρυφερά τους αγαπημένους τους σαν να είναι παρόντες. Το βλέμμα φαίνεται να αποτυπώνει τις άλλες εικόνες σαν σε υγρό γύψο κι έτσι ξεθωριάζουν γρήγορα και φεύγουν από τη μνήμη. Ωστόσο οι εικόνες της αγαπημένης, χαράζονται θαρρείς δια πυρός στη μνήμη σαν να έχει χρησιμοποιηθεί η εγκαυστική μέθοδος κι αφήνει στη μνήμη σχήματα που κινούνται, ζουν και μιλούν και παραμένουν ζωντανά μέσα στο χρόνο.

Ο Ρωμαίος Κάτων έλεγε ότι η ψυχή του εραστή είναι πάντοτε παρούσα μέσα στην ψυχή της ερωμένης καθώς επίσης και ο χαρακτήρας, το ήθος, ο τρόπος ζωής και οι πράξεις του. Όλα αυτά είναι ικανά να τον σπρώξουν να κάνει ένα μακρύ ταξίδι με μεγάλη ταχύτητα και όπως λένε οι Κυνικοί “αυτός έχει βρει τον σύντομο και ευθύ δρόμο που οδηγεί στην αρετή”. Και όσο για την φιλία.. αυτή πάνω στο κύμα του πάθους καθισμένη, περιφέρεται με τη βοήθεια ενός θεού.

Ένας άντρας εμπνευσμένος από τον Έρωτα, δεν χρειάζεται τον Άρη για να πολεμήσει τους εχθρούς του, αλλά έχει συμπαραστάτη τον θεό του,
είναι έτοιμος να διασχίσει πυρ και θάλασσα
και τους αιθέρες ακόμα

Εμείς παρατηρούμε επίσης ότι υπάρχει μεγάλη ομοιότητα μεταξύ του Έρωτα και του ήλιου. Κανείς απ’τους δύο δεν είναι αληθινό πυρ, όπως νομίζουν μερικοί, αλλά μια ακτινοβολία γλυκιάς και γόνιμης θερμότητας. Η ακτινοβολία του ήλιου είναι αυτή που παρέχει τροφή, φως και ανάπτυξη στο σώμα, ενώ η ακτινοβολία που εκπέμπει ο Έρωτας κάνει το ίδιο ακριβώς στις ψυχές. Ο ήλιος είναι θερμότερος μετά από την ομίχλη ή όταν βγαίνει μέσα από τα σύννεφα- έτσι, μετά από σκηνές οργής και ζηλοτυπίας, ο συμβιβασμός με το αγαπημένο πρόσωπο κάνει τον έρωτα γλυκύτερο και δυνατότερο.

Επιπλέον κάποιοι πιστεύουν ότι ο ήλιος ανάβει και σβήνει κι έτσι θεωρούν ότι έχει τις ίδιες ιδιότητες με τον Έρωτα που είναι θνητό και ασταθές. Όπως το αγύμναστο σώμα δεν μπορεί να αντέξει στον ήλιο χωρίς να υποστεί φθορές έτσι και η απαίδευτη ψυχή δεν μπορεί να αντέξει τον Έρωτα χωρίς να πικραθεί- εξίσταται και νοσεί, κατηγορώντας τη δύναμη του θεού και όχι τη δική της αδυναμία.

Ο αληθινός εραστής, όταν πάει στον άλλο κόσμο και έχει συνταιριαστεί με το αληθινό κάλλος με τον ιερό τρόπο, βγάζει φτερά και συμμετέχει στον αδιάκοπο εορτασμό των μυστηρίων του θεού του, συνοδεύοντάς τον στον ουράνιο χορό, ώσπου να έρθει ο καιρός να πάει ξανά στα λιβάδια της Σελήνης και της Αφροδίτης και να κοιμηθεί προτού αρχίσει μια καινούργια ύπαρξη σε τούτον εδώ τον κόσμο.

This entry was posted in ποίηση,φιλοσοφία. Bookmark the permalink.