Έμπνευση και επιθυμία, δυναμώνουν τη φλόγα της αγάπης…
Οκτωβρίου 14, 2007 από fira
Αναπνέεις εσύ και ζω κι ’γω…
Δακρύζεις εσύ, πεθαίνω εγώ…
Κάποιοι το λένε έρωτα, κάποιοι ενθουσιασμό,
αγάπη όμως το λέω εγώ.
Ήρθε απρόσμενα και ξαφνικά,
σαν ηλιαχτίδα στη συννεφιά.
Έφερε ελπίδα, με γέμισε χαρά,
όμορφα όλα τριγύρω ξανά.
Λουλούδια, αρώματα, γέλια, χαρές
και σ ’ όλα υπάρχεις εσύ, θες δε θες.
Θέλω να μείνεις, να μ’ αγαπάς,
μαζί να πετάμε πάντα ψηλά.
Να ‘ναι όλα όμορφα και γιορτινά,
όπως τα πάρκα που παίζουν παιδιά.
Να με χαϊδεύεις, να με φιλάς,
να ψιθυρίζεις πως μ΄ αγαπάς.
Το χέρι κράτα μου πάντα σφιχτά,
να νιώθω ασφάλεια και σιγουριά.
Η σκέψη μου χάνεται, χοροπηδά,
σαν κρύος άνεμος φεύγει μακριά.
Παίρνει μαζί της μόνο στιγμές,
που ζήσαμε οι δυο μας κάποιες νυχτιές.
Είναι η ζωή μου παιδική ζωγραφιά
και συ ο ήλιος που δεσπόζει ψηλά.
Κολύμπησα χρόνια και τώρα εδώ,
φτάνω μοιραία στον δικό σου βυθό.
Κοχύλι η αλήθεια σου, την βρήκα εκεί
σαν σπάνιο πετράδι που αξίζει πολύ.
Μαζί σου κατάλαβα πως η αγάπη μπορεί,
να κάνει τον άνθρωπο πάλι παιδί.
Να του χαρίσει χίλιες στιγμές,
γεμάτες χαμόγελα και ξεγνοιασιές.
Μα κι αν ένα δάκρυ κυλήσει ποτέ,
μη σε φοβίσει δεν έχει αστραπές.
Είναι βροχούλα που πέφτει συχνά
και κρατάει μόνο λίγα λεπτά.
Μαζί σου θα ήθελα όλες αυτές,
να περάσω τις άσχημες και ωραίες στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου