ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ.....

 

ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ

                                                   

Γιατί πονάω μέσα μου ;

Η λύπη αποτελεί ένα σκαλάκι στην σκάλα της χαράς.
Η νοσταλγία συνδέεται με το παρελθόν.
Είναι μια απομάκρυνση από το παρόν.

Η νοσταλγία αφορά πάντα κάτι για  το οποίον δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ;
παρόλα αυτά κολλάς στις σκέψεις σου,
νομίζοντας πως θα αλλάξεις την ροή των πραγμάτων.
Αντιθέτως , πρέπει να αποδεχτείς
αυτό που δεν μπορείς να αλλάξεις
ας είναι οδυνηρό.


Από την στιγμή που θα το αποδεχτείς , θα απελευθερωθείς και θα το απελευθερώσεις.
Εάν δεν το κάνεις , θα παραμείνεις φυλακισμένος/η για πάντα.

Αγαπημένε/η μου , παρατήρησε όλα εκείνα τα πράγματα που σου δημιουργούν θλίψη και νοσταλγία.
Δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα από αυτά
και με το να το που τα σκέφτεσαι κάθε φορά σου προκαλεί πόνο.
Γιατί δεν μαθαίνεις να ζεις το παρόν και το εδώ και τώρα ;
Να ακυρώσεις την προσωπική σου ιστορία και να είσαι στο εδώ και τώρα ;

Αυτή την συγκεκριμένη στιγμή η ζωή σου δεν είναι σε τάξη και ήρεμη ;
Δεν είσαι πλήρης υγείας;
Τι ανάγκη έχεις , ακόμη, για να είσαι ευτυχισμένος

Το να σιγοβράζεις στην νοσταλγία σε εξασθενεί και σε αποδυναμώνει.
Όπως μια σταγόνα λεμονιού κόβει την αφρόκρεμα
έτσι και η νοσταλγία καθιστά δυσάρεστη την ζωή.
Η νοσταλγία κόβει τα φτερά των δυνατοτήτων σου
για να ξεκινήσεις θετικά πράγματα στο παρόν ,
γιατί μολύνει την πηγή της εκτίμησής σου.
Είναι μια μορφή αυτοκριτικής
που απορροφά ενέργεια από την συμπάθεια των άλλων.

Όταν οι άλλοι συμμερίζονται την νοσταλγία σου
αισθανόμενοι λυπημένοι για σένα,
σε προτρέπουν να πιστεύεις στην δύναμη εκείνου που σου προκαλεί πόνο και θλίψει.
Σε τι σου χρησιμεύει ;

Ωραία , αλλά τι μπορώ να κάνω ;
Αγαπημένε/η μου ας αναλύσουμε τα πράγματα από απόψεως πληρότητας.
Ότι είναι πλήρες είναι και τελειωμένο.
Οι άνθρωποι φοβούνται την πληρότητα
γιατί δεν είναι συνηθισμένοι
λόγω του φόβου του θανάτου , δηλαδή πιστεύουν ακόμα στον θάνατο
και κάνουν τα πάντα για να τον αποφύγουν.

Ο κόσμος αποφεύγει την πληρότητα και για άλλους λόγους :
από φόβο για την κριτική,
από ανάγκη να αισθανθούν πλήρεις , και άλλα…
Εάν βράσεις ένα αυγό
δεν μπορείς να το ξαναβράσεις δύο φορές.
Είναι βρασμένο.
Έτσι είναι και η ζωή.

Τι σημασία έχει να προσκολλάσαι στο παρελθόν ,
και να αναπολείς τις ευχάριστες ή δυσάρεστες στιγμές ;
Εκτός και εάν θέλεις να αυτοτιμωρηθείς.

Για να ζήσουμε στο παρόν
αυτό το οποίον έχουμε ανάγκη στην συγκεκριμένη στιγμή είναι η επαγρύπνηση ;
πρόκειται για ένα άθλημα που θα σου επιτρέψει να συνειδητοποιήσεις και να απελευθερωθείς από το παρελθόν σου
που σου απορροφά όλη την ενέργεια και σου αποσπά την προσοχή.
Ότι είναι ύλη , καταλήγει στο τίποτα .
Τα μοναδικά πράγματα εις τα οποία πρέπει να προσκολληθείς είναι ο θησαυρός και η έμπνευση του Φωτός
και της Κοσμικής – Συμπαντικής Αγάπης.

Όλα αυτά είναι πολύ χρήσιμα , τι θέλεις να μου πεις ;
Γλυκιά μου ύπαρξη , έχεις ήδη όλες τις πληροφορίες που χρειάζεσαι.
Από εσένα εξαρτάται εάν θέλεις να αισθάνεσαι ελεύθερος/η,
πραγματικά ελεύθερος/η.

Όχι μονάχα στις σχέσεις σου,
αλλά και σε κάθε στιγμή της ζωής σου.
Είσαι απεριόριστος/η
εάν αποφασίσεις να είσαι.

Η ελευθερία έρχεται , εάν αφεθείς τελείως.
Ελευθερία πάει να πει να παραχωρήσεις την δύναμη να ΕΙΣΑΙ,
ΚΑΝΕΙΣ,
ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ
οτιδήποτε σου ψιθυρίζει
και σε συμβουλεύει
η καρδιά σου.

Από την στιγμή την οποία έχεις παρεξηγήσει ποιές είναι πραγματικά οι ευθύνες σου
δεν επέτρεψες στον εαυτόν σου
να γευθεί την ελευθερία.
Η πρώτη σου ευθύνη είναι απέναντι στον ΕΑΥΤΟ σου.
Υπηρέτησέ τον πραγματικά και αληθινά
και θα υπηρετήσεις τα ΠΑΝΤΑ και
ΤΟ ΟΛΟΝ.
                                                                                 Ο    Άγγελος Ελανώρ