Η γέφυρα του χρόνου...

Η γέφυρα του χρόνου...

Περπάτησα το γεφύρι που χτίζουμε μ' αναμνήσεις
Στρωμένο με λάβα ηφαιστειακή
στεριωμένο μ' αχτίδες του ήλιου σου
Άφησα χνάρια στην άμμο του χρόνου
το θρόϊσμα της ψυχής μου
Στο κοίλωμα της ανάσας σου αφέθηκα
δίνη ωκεανού που με ρούφηξε
κι έμεινα δίχως άρνηση
στο βυθό σου
Υγρή μαγεία με βύθισε στο βλέμμα σου
κύλησαν οι στάλες της στα μάτια μου
γεύτηκα το όνειρο που ξεδίψαγε τη προσμονή
Κοιμήθηκα στα φύλλα της καρδιάς σου
κράτησα τον ύπνο σου σφιχτά ...
σκίρτησα στα χείλη σου
έσπασα
στα χέρια σου έγινα χάδι
ενώθηκα
Με σκέπασες με τη στοργή του ωκεανού σου ...
Τυλίχτηκα την αγκαλιά του πόθου
που καθαγιάζει το αθέατο είναι μου
Υποτάχτηκα σ' επιθυμίες που ξελόγιασαν το χρόνο
έγειρα σε φωτιές που σμίλεψαν μνήμες
Το σώμα σου δορυφόρος του φεγγαριού και του έρωτα
κομήτες οι σκέψεις σου, με φωτεινές τροχιές
έκαψαν κάθε "γιατί" που αγκύλωνε εντός μου
Γύρεψα να υψωθώ με τους ουράνιους φθόγγους της ψυχής σου
μια παρτιτούρα φυγής στη μνήμη του απόλυτου έρωτα
*
Αγάπη μου
σταγόνα βροχής και κεραυνέ μου
γαλάζια αλμύρα και φύσημα νοτιά
φιλί του ουρανού μου κι ανάσα της αυγής
της θλίψης μου λυγμέ και φλόγα της ζωής μου
μέθη του ονείρου μου κι ακατάλυτη της ζωής μου παρουσία
πύρινη προσευχή της ψυχής μου κι ασπίδα μου ...
ΕΣΥ...
*
Αγάπα με στην καταιγίδα των καιρών...
Αγάπα με όπως, μόνον, εσύ ξέρεις...
*
Σ' επίγειες διαδρομές
χωρίς υποκρισίες
ταξιδεύουμε ...
Με ατσάλινα νήματα αλήθειας
στεριωμένο
το γεφύρι του χρόνου ...

*Αναστασία*