Όσα καμιά φορά ξεχνάω...
ένα κακό έχει ο
άνθρωπος...δηλαδή πολλά αλλά αυτό για μένα είναι το χειρότερο...είναι
αυτή η λησμονιά που στριμώχνεται καμιά φορά μέσα μας...και μας κάνει να
ξεχνάμε στιγμές που έχουμε ζήσει...όμορφες στιγμές....σήμερα λοιπόν
ξεφύλλισα το ηλεκτρονικό μου άλμπουμ...και εκεί θυμήθηκα όσα το μυαλό
μου είχε ξεχάσει...έκανα μια αναδρομή στο καλοκαίρι που μας
πέρασε....και ένιωσα μέσα μου μια γαλήνη...μια ευτυχία...μια
πληρότητα...αλήθεια είμαι τυχερός άν8ρωπος...έχω ζήσει πολλά...έχω μια
όμορφη παρέα...που είναι σαν δεύτερη οικογένεια μου...και μ'αυτή την
οικογένεια έχω κάνει τις πιο μεγάλες
τρέλες....ξενύχτια...μεθύσια...διακοπές...ταξίδια...εκδρομές...πάρτυ....νύχτες
παντομίμας...νύχτες που έφτασαν ως το ξημέρωμα...και εμείς ξαπλωμένοι
στο λιμάνι να καπνίζουμε να κοιτάμε τα αστέρια και να κάνουμε
όνειρα...!
Να βλέπουμε τον ήλιο να προβάλλει δειλά-δειλά και να σπάει με τις ακτίνες του το μαύρο του ουρανού....και τα σύννεφα να γίνονται πορτοκαλί...και εμείς να κλείνουμε τα μάτια μας γιατί δεν αντέχουμε το φως...και οι μορφές μας να είναι ταλαίπωρες από το ξενύχτι...και όμως χαράζουμε στον ουρανό τα όνειρα μας...!Όταν κοιτάζω τα μάτια των φίλων μου...νιώθω μια ασφάλεια...γιατί ξέρω πως αυτά τα μάτια θα είναι πάντα φάροι που δίνουν φως στη ζωή μου...και εγώ ένα μικρό καραβάκι που αναζητά το λιμάνι του...φάροι που φωτίζουν τα άσχημα εκείνα βράχια που απειλούν το σκαρί μου...και ζεστή φωλιά όταν κάποιο από τα βράχια γδάρει εμένα...!
Στέκομαι πάνω από τις εικόνες αυτές...και γίνομαι ξανά ανιχνευτής...ζωντανεύω τις στιγμές εκείνες...εκείνες που αποτυπώθηκαν με ένα κλικ...για αυτό λατρεύω τις φωτογραφίες...γιατί φυλακίζουν τις στιγμές...και τις περνούν στην αιωνιότητα!Να τώρα βλέπω τη φωτογραφία εκείνη που ένας φίλος μου δουλεύει barman και εμείς έχουμε πάει να κάτσουμε μαζί του...ήταν άδειο το μαγαζί...μονάχα εμείς και μια παρέα ακόμα...κι όμως αυτό έχει σημασία...οι φίλοι είναι για να στηρίζουν τους φίλους σε κάθε νέα αρχή...ακόμα κι αν είναι αποτυχημένη...!Εκείνο το βράδυ χορέψαμε τόσο πολύ...!Έπειτα μια φώτο από τη παραλία...ξαπλώστρες,μαγιώ,γυαλιά,καφέδες,τράπουλα,ρακέτες,πετσέτες,αντηλιακά,λάδια μαυρίσματος!Νομίζω πως ακούω το κύμα της θάλασσας...και εκεί στην άκρη ο φίλος μου ο κιθαρίστας να γρατζουνάει τις χορδές της κιθάρας του και να ξεκινάει ένας γνωστός ρυθμός να μας κρατάει συντροφιά...!
Έπειτα μια άλλη...με τα αγόρια της παρέας να σηκώνουν το τρόπαιο από το φετινό τουρνουά ποδοσφαίρου...ακόμα παιδιά είμαστε...ακόμα είμαστε εκείνα τα εφηβάκια που τρέχαμε στα στενά της πόλης χτυπούσαμε τα κουδούνια και χανόμασταν...είμαστε ακόμα εκείνες οι ψυχές που μαζεύτηκαν ένα βράδυ στη θάλασσα για να πετάξουν μπουκάλια με ευχές...αλήθεια να διάβασε κανείς κάτι από αυτά τα μπουκάλια?Ποτέ δεν θα μάθουμε...μ'αυτό είναι και το όμορφο σε τούτη τη ζωή...να υπάρχουν καταστάσεις που τις διαμορφώνεις με τη φαντασία σου όπως θες...!Ίσως να πιστεύω ότι έφτασαν στα χέρια κάποιου που διάβασε όσα ευχόμουν και εκεί στο μέρος της καρδιάς του ένιωσε μια ζεστασιά...ίσως πάλι το μπουκάλι μου να έφτασε στο πάτο της θάλασσας και να μείνει εκεί για πολύ καιρό...και ίσως να'ναι ένας δύτης που θα το φέρει στην επιφάνεια...!
Νιώθω μέσα μου τόσο όμορφα...άλλωστε πια είπαμε εγώ ζω την άνοιξη...και αυτή τη φορά αποφάσισα να τη ζήσω όχι περιμένοντας το καλοκαίρι...απλά να τη ζήσω!Να απολαύσω τη γέννηση κάθε ανθού...να γλυκάνω τη καρδιά μου με τις μελωδίες των πουλιών...!
Να βλέπουμε τον ήλιο να προβάλλει δειλά-δειλά και να σπάει με τις ακτίνες του το μαύρο του ουρανού....και τα σύννεφα να γίνονται πορτοκαλί...και εμείς να κλείνουμε τα μάτια μας γιατί δεν αντέχουμε το φως...και οι μορφές μας να είναι ταλαίπωρες από το ξενύχτι...και όμως χαράζουμε στον ουρανό τα όνειρα μας...!Όταν κοιτάζω τα μάτια των φίλων μου...νιώθω μια ασφάλεια...γιατί ξέρω πως αυτά τα μάτια θα είναι πάντα φάροι που δίνουν φως στη ζωή μου...και εγώ ένα μικρό καραβάκι που αναζητά το λιμάνι του...φάροι που φωτίζουν τα άσχημα εκείνα βράχια που απειλούν το σκαρί μου...και ζεστή φωλιά όταν κάποιο από τα βράχια γδάρει εμένα...!
Στέκομαι πάνω από τις εικόνες αυτές...και γίνομαι ξανά ανιχνευτής...ζωντανεύω τις στιγμές εκείνες...εκείνες που αποτυπώθηκαν με ένα κλικ...για αυτό λατρεύω τις φωτογραφίες...γιατί φυλακίζουν τις στιγμές...και τις περνούν στην αιωνιότητα!Να τώρα βλέπω τη φωτογραφία εκείνη που ένας φίλος μου δουλεύει barman και εμείς έχουμε πάει να κάτσουμε μαζί του...ήταν άδειο το μαγαζί...μονάχα εμείς και μια παρέα ακόμα...κι όμως αυτό έχει σημασία...οι φίλοι είναι για να στηρίζουν τους φίλους σε κάθε νέα αρχή...ακόμα κι αν είναι αποτυχημένη...!Εκείνο το βράδυ χορέψαμε τόσο πολύ...!Έπειτα μια φώτο από τη παραλία...ξαπλώστρες,μαγιώ,γυαλιά,καφέδες,τράπουλα,ρακέτες,πετσέτες,αντηλιακά,λάδια μαυρίσματος!Νομίζω πως ακούω το κύμα της θάλασσας...και εκεί στην άκρη ο φίλος μου ο κιθαρίστας να γρατζουνάει τις χορδές της κιθάρας του και να ξεκινάει ένας γνωστός ρυθμός να μας κρατάει συντροφιά...!
Έπειτα μια άλλη...με τα αγόρια της παρέας να σηκώνουν το τρόπαιο από το φετινό τουρνουά ποδοσφαίρου...ακόμα παιδιά είμαστε...ακόμα είμαστε εκείνα τα εφηβάκια που τρέχαμε στα στενά της πόλης χτυπούσαμε τα κουδούνια και χανόμασταν...είμαστε ακόμα εκείνες οι ψυχές που μαζεύτηκαν ένα βράδυ στη θάλασσα για να πετάξουν μπουκάλια με ευχές...αλήθεια να διάβασε κανείς κάτι από αυτά τα μπουκάλια?Ποτέ δεν θα μάθουμε...μ'αυτό είναι και το όμορφο σε τούτη τη ζωή...να υπάρχουν καταστάσεις που τις διαμορφώνεις με τη φαντασία σου όπως θες...!Ίσως να πιστεύω ότι έφτασαν στα χέρια κάποιου που διάβασε όσα ευχόμουν και εκεί στο μέρος της καρδιάς του ένιωσε μια ζεστασιά...ίσως πάλι το μπουκάλι μου να έφτασε στο πάτο της θάλασσας και να μείνει εκεί για πολύ καιρό...και ίσως να'ναι ένας δύτης που θα το φέρει στην επιφάνεια...!
Νιώθω μέσα μου τόσο όμορφα...άλλωστε πια είπαμε εγώ ζω την άνοιξη...και αυτή τη φορά αποφάσισα να τη ζήσω όχι περιμένοντας το καλοκαίρι...απλά να τη ζήσω!Να απολαύσω τη γέννηση κάθε ανθού...να γλυκάνω τη καρδιά μου με τις μελωδίες των πουλιών...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου