Κυριακή...

Κυριακή...

Ξημέρωσε η Κυριακή....η πιο όμορφη και χαλαρή μέρα της βδομάδας...τις Κυριακές πάντα υπάρχει ελεύθερος χρόνος για ένα καφέ με καλή παρέα...οι Κυριακές έχουν μια γλύκα...η σημερινή όμως είναι στενάχωρη...με βρίσκει με μάτια υγρά...ένας άνθρωπος βρίσκεται σε ένα νοσοκομείο κάπου στη Τσεχία και παλεύει με το χρόνο...παλεύει να κρατηθεί στη ζωή...και αν εγώ ποτέ μου δεν τον γνώρισα μου αρκεί που κάνει ευτυχισμένη την αδερφή μου...και για αυτό προσεύχομαι με όλο μου το είναι από χθες το βράδυ να βγει νικητής...να καταφέρει να ξεπεράσει το κίνδυνο και να γυρίσει γρήγορα κοντά της...!Μετράω τις ώρες τα λεπτά...κοιτάζω συνέχεια το κινητό μου και περιμένω ένα μήνυμα...ένα μήνυμα που να λέει ότι είναι καλά...ότι ξύπνησε από τη καταστολή...και ότι θα ζήσει...!Τις μισώ αυτές τις ώρες...τις απεχθάνομαι...είναι η τρίτη φορά στη ζωή μου που μου συμβαίνει...την πρώτη ο ασθενής έχασε τη μάχη...και κάπως έτσι έχασα τον πολυαγαπημένο μου θείο...τη δεύτερη τα κατάφερε και έτσι ακόμα μπορώ να πιώ καφέ με τον ξαδερφό μου...τώρα?Τώρα τι θα γίνει...πως ακριβώς θα εξελιχθεί η κατάσταση...δεν υπάρχει απάντηση...παρά μόνο αναμονή...μια ζωή αναμονή...πάντα κάτι να περιμένεις...κάτι να εύχεσαι κάτι να απεύχεσαι....!
  

 

 

 

 

 Όχι δεν είμαι η μόνη που έχει υγρά μάτια σήμερα...υγρά μάτια έχει και μια φίλη μου...η δική της Κυριακή ξεκίνησε κάπως έτσι...άνοιξε το facebook και είδε το αγόρι της να δηλώνει ότι είναι σε σχέση...όχι μαζί της...ωραίο ξύπνημα...πολύ ωραίο...ξυπνάς και χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου...νιώθεις ένα χέρι να σου ξεριζώνει τη καρδιά και να την πετάει στο πάτωμα...και εσύ στέκεσαι εκεί...τη βλέπεις να χτυπά...οι παλμοί της γίνονται όλο και πιο αδύναμοι...και εσύ συνεχίζεις να τη κοιτάς...νιώθεις πως δεν αντέχεις άλλο...νιώθεις πως έχει έρθει το τέλος...και δακρύζεις...κλαις με λυγμούς...σπαράζεις...μα δεν σου φτάνει το χάδι κανενός...καμιά αγκαλιά δεν είναι για σένα...και νιώθεις μόνος...μόνος...είσαι εσύ και ο πληγωμένος εαυτός σου...και έχεις φτάσει στο πάτο της ζωής σου...και εκεί εκεί ακριβώς ξεκινά το καινούργιο σου ταξίδι...πρέπει να σκύψεις να πάρεις τη καρδιά σου στα χέρια σου να την καθαρίσεις από τις σκόνες και να την βάλεις στη θέση της...να κρατηθείς από τις πληγές σου...να τις αφήσεις να σε διδάξουν...και όταν αρχίσουν να κλείνουν να χαρίσεις το πιο πολύτιμο σου χαμόγελο σε σένα...να σταθείς μπροστά στο καθρέφτη και να πεις...με ρίξανε...έπεσα και σηκώθηκα ξανά...!
   Οι Κυριακές...το κερασάκι στη τούρτα της βδομάδας...η καρδιά μου σήμερα είναι κομμάτια...ίσως βρώ το κουράγιο να τα ενώσω...ίσως συνεχίσω να ζω για λίγο κομματιασμένη....!Καλημέρα σας!!!

Αναρτήθηκε από nin@ στις 3:48 π.μ.