Να
μπορείς να αποσυντονίζεσαι, να είσαι μόνος ανάμεσα στο πλήθος είναι
ένας τρόπος ξεχωριστών ανθρώπων. Να περπατάς, μακρείς κι υπομονετικούς
περιπάτους, να στέκεσαι κάτω από τη βροχή, περιμένοντας, συλλαμβάνοντας
τις στιγμές.
Να τολμάς να ονειρεύεσαι. Να προσεγγίζεις
ανθρώπους και αντικείμενα χωρίς μάσκα, να ανακαλύπτεις την αληθινή τους
ουσία χωρίς αφοσίωση, χωρίς να επιτρέπεις στον εαυτό σου να παραδοθεί σε
μια ευκόλως προφανή και ελάχιστα ζωτική αλήθεια. Πήγαινε πέρα από την
επιφάνεια όλων, κατακτώντας όποιον φόβο αναδύεται κάτω από σκοτεινές και
βαριές σκιές.
Βλέπω την φωτογραφία σαν μια εξωτερίκευση
ψυχικών τοπίων: δρόμοι, σύννεφα πάνω από τις πόλεις, αμέτρητες
συλληφθείσες προσωποποιήσεις των εαυτών τους. Απορροφώντας, εισπνέοντας,
παρατηρώντας ανθρώπους, κτίρια και αντικείμενα, υποβάλλοντάς τα σε
αλχημείες…μιλώντας για τη σιωπή, για τους ψιθύρους… Τον έρωτα και την
καταγραφή μιας στιγμής στο χρόνο. Το πάθος μπορεί να ειδωθεί μες απ’ το φακό.
Ζούμε σε ένα Σύγχρονο κόσμο, στον οποίο η οικειότητα συνθλίβεται, και η πολιτική είναι πανταχού παρούσα και παντοδύναμη.
Το να σκοτώνεις με τη σιωπή και τους ψιθύρους, είναι το λίκνο κάθε αφετηρίας: ελευθερία.
Να τολμάς να ονειρεύεσαι…
Goran Popovic Coga – Να τολμάς να ονειρεύεσαι
Να
μπορείς να αποσυντονίζεσαι, να είσαι μόνος ανάμεσα στο πλήθος είναι
ένας τρόπος ξεχωριστών ανθρώπων. Να περπατάς, μακρείς κι υπομονετικούς
περιπάτους, να στέκεσαι κάτω από τη βροχή, περιμένοντας, συλλαμβάνοντας
τις στιγμές.
Να τολμάς να ονειρεύεσαι. Να προσεγγίζεις ανθρώπους και αντικείμενα χωρίς μάσκα, να ανακαλύπτεις την αληθινή τους ουσία χωρίς αφοσίωση, χωρίς να επιτρέπεις στον εαυτό σου να παραδοθεί σε μια ευκόλως προφανή και ελάχιστα ζωτική αλήθεια. Πήγαινε πέρα από την επιφάνεια όλων, κατακτώντας όποιον φόβο αναδύεται κάτω από σκοτεινές και βαριές σκιές.
Βλέπω την φωτογραφία σαν μια εξωτερίκευση ψυχικών τοπίων: δρόμοι, σύννεφα πάνω από τις πόλεις, αμέτρητες συλληφθείσες προσωποποιήσεις των εαυτών τους. Απορροφώντας, εισπνέοντας, παρατηρώντας ανθρώπους, κτίρια και αντικείμενα, υποβάλλοντάς τα σε αλχημείες…μιλώντας για τη σιωπή, για τους ψιθύρους… Τον έρωτα και την καταγραφή μιας στιγμής στο χρόνο. Το πάθος μπορεί να ειδωθεί μες απ’ το φακό.
Ζούμε σε ένα Σύγχρονο κόσμο, στον οποίο η οικειότητα συνθλίβεται, και η πολιτική είναι πανταχού παρούσα και παντοδύναμη.
Το να σκοτώνεις με τη σιωπή και τους ψιθύρους, είναι το λίκνο κάθε αφετηρίας: ελευθερία.
Να τολμάς να ονειρεύεσαι…
Goran Popovic Coga – Να τολμάς να ονειρεύεσαι
Να τολμάς να ονειρεύεσαι. Να προσεγγίζεις ανθρώπους και αντικείμενα χωρίς μάσκα, να ανακαλύπτεις την αληθινή τους ουσία χωρίς αφοσίωση, χωρίς να επιτρέπεις στον εαυτό σου να παραδοθεί σε μια ευκόλως προφανή και ελάχιστα ζωτική αλήθεια. Πήγαινε πέρα από την επιφάνεια όλων, κατακτώντας όποιον φόβο αναδύεται κάτω από σκοτεινές και βαριές σκιές.
Βλέπω την φωτογραφία σαν μια εξωτερίκευση ψυχικών τοπίων: δρόμοι, σύννεφα πάνω από τις πόλεις, αμέτρητες συλληφθείσες προσωποποιήσεις των εαυτών τους. Απορροφώντας, εισπνέοντας, παρατηρώντας ανθρώπους, κτίρια και αντικείμενα, υποβάλλοντάς τα σε αλχημείες…μιλώντας για τη σιωπή, για τους ψιθύρους… Τον έρωτα και την καταγραφή μιας στιγμής στο χρόνο. Το πάθος μπορεί να ειδωθεί μες απ’ το φακό.
Ζούμε σε ένα Σύγχρονο κόσμο, στον οποίο η οικειότητα συνθλίβεται, και η πολιτική είναι πανταχού παρούσα και παντοδύναμη.
Το να σκοτώνεις με τη σιωπή και τους ψιθύρους, είναι το λίκνο κάθε αφετηρίας: ελευθερία.
Να τολμάς να ονειρεύεσαι…
Goran Popovic Coga – Να τολμάς να ονειρεύεσαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου