Ότι μου απόμεινε...

25 Οκτ 2010

Ότι μου απόμεινε...

Πάντα η ίδια διαδρομή

τα ίδια σκυφτά πρόσωπα

οι ίδιες κακοφτιαγμένες βιτρίνες

ο μανάβης να διαλαλεί

τη χθεσινή πραμάτεια του.

Αλήθεια , σκέφτηκες

πόσο μου μοιάζει τούτος εδώ

ο μακιαβέλης;

Προσπαθώ κι εγώ μάταια

να «με πουλήσω»

άλλοτε όσο-όσο κι άλλοτε ακριβά .

Προσπαθώ να ξεγελάσω

ότι ξεγελιέται

να κοροϊδέψω

ότι κοροϊδεύεται…

«Χα, χα» ακούγεται σαρκαστικό το γέλιο του…
«Ποιος θ’ αγοράσει

εκείνα τα ξεχασμένα σ’ αγαπώ,

και τα σκονισμένα φιλιά

τούτα τα μαραμένα χάδια

και τα λίγα τσαλακωμένα όνειρα

που σου απόμειναν;»

φαίνεται να μου ψιθυρίζει

Ύστερα μου ρίχνει ένα βλέμμα περιφρόνησης

και συνεχίζει να διαλαλεί

δυνατότερα .

Τότε ήταν που κοίταξα

τον ουρανό για τελευταία φορά.

Τότε έμαθα

να μετράω τις πλάκες

του πεζοδρομίου,

να ξεχωρίζω τις παλιές από τις καινούριες

να βλέπω τα ελαττώματα τους

να παρατηρώ τη χαλασμένη άσφαλτο

τις λακκούβες με τα βρομόνερα…

(Από τότε έχω να σηκώσω κεφάλι…)

Αναρτήθηκε από Λία Νικολαϊδη

Ένα ταξίδι που δεν άρχισε ποτέ...

"Τις έκαψα τις αυταπάτες μου.
Μόνο ένα δάκρυ ξέφυγε, εις μνήμην της στιγμής.
Ό,τι έμεινε, ένα ίχνος στα χείλη για χαμόγελο
κι ένα απανθρακωμένο ρόδο"

Ένα ταξίδι που δεν άρχισε ποτέ...

Ξύπνησα εκείνο το πρωινό

έβαλα το καφέ φουλάρι

που μου χάρισες στο λαιμό,

έφτιαξα τις βαλίτσες μου

κι ετοιμάστηκα για κείνο το ταξίδι

που λέγαμε .

Ο βαλίτσες μου στη πόρτα

φωνάζουν στάζοντας αγωνία

τα δάχτυλα παγωμένα

τα πόδια καρφωμένα στο πάτωμα

τα κλειδιά να σφαδάζουν στη κλειδαριά…

Μετέωρο το βήμα,

οι λέξεις κοντοστέκονται στο λάρυγγα

οι χτύποι της καρδιάς αναστέλλονται

και το φουλάρι θηλιά και με πνίγει .

Γιατί να μείνει στη μέση το ταξίδι;

Γιατί δεν ανοίγει η ρημάδα η πόρτα;

Γιατί τα πόδια δε κινούνται;

Πνίγηκα στις λέξεις

που δε τόλμησα ποτέ να ξεστομίσω.

Στ’ αλήθεια από δω που είμαι

δε θυμάμαι γιατί το ταξίδι

δεν άρχισε ποτέ…

Οι κόρες της Δευτέρας & αλλα ποιηματα

Οι κόρες της Δευτέρας

Οι κόρες της Δευτέρας
είναι οι ώρες του μεσημεριού,
οι ώρες της ραστώνης ή της σιέστας,
οι ώρες της περισυλλογής ή της ανάπαυλας,
είναι οι ώρες των μικρών γλυκόπικρων στιγμών
οι ώρες της ανακωχής,
τότε που σταματά ο πόλεμος
και παίρνει τη θέση του ο Λόγος..
Οι κόρες της Δευτέρας,είναι τα χέρια σου,
σαν πλέκονται ανάμεσα στα σχίνα και τ'αγριόχορτα
και σκάβουν βαθιά το χώμα του κήπου
να δώσει καινούργιους καρπούς.

Φανή Αθανασιάδου

Καμουφλάζ

Ελίσσομαι προσεκτικά
ανάμεσα στους παγωμένους κύβους
της συνεχούς
ανω-δρομικής πορείας.
Υφαλοι και σκόπελοι
ύπουλα τοποθετημένοι ΄΄καθ' οδόν''
στημένα εμπόδια
κατάλληλα καμουφλαρισμένα
για την καθιερωμένη παραπλάνηση
του τοπίου.

Αναστάσιμο

H Άνοιξη αιματοκύλισε
φέτος τις φλέβες μου
-δεν ξέρω γιατί-
ο χρόνος έγινε γόνιμο περβάζι
για να ακουμπήσω τις ρίζες μου,
χωρίς παραφυάδες
και περιττά παράσιτα αυτή τη φορά’
και κει που στέγνωσε το αίμα
φύτεψα βοκαμβίλιες,
πολλές βοκαμβίλιες
για να πνίξω τις κραυγές
στο μεθυστικό άρωμα τους.
Ανάσταση βλέπεις…

Για την Παγκόσμια ημέρα Ποίησης

"Ποιήματα’’

Υποψήφια ποιήματα
άγνωστες λέξεις
νοήματα που μένουν ακόμα
σε ανεξερεύνητες κατοικίες
ξένα μεταξύ ξένων
ως τη στιγμή που θα συστηθούν
μεταξύ τους,
με την πρώτη κίνηση
με την πρώτη υπόκλιση
που μπορεί να είναι μια καλημέρα
ή μια φαινομενικά αδιάφορη πρόταση
κι’ύστερα για τη συνέχεια
να δώσουν τα χέρια,
να κοιταχτούν στα μάτια
να χαμογελάσουν
και να σφιχταγκαλιαστούν,
κι’άμα ταιριάξουν, να μείνουν έτσι
για μια ζωή μαζί
ή έστω για λίγο
όπως συμβαίνει στις ιστορίες των ανθρώπων.

Φανή Αθανασιάδου

Λατομείο

Η πέτρινη συνωμοσία κυοφορούσε
ανάμεσα στα μέλη της
σιωπηλή διαμαρτυρία
που ήθελε να φέρει εις πέρας
τη λύτρωση στο λαό της
όταν θα φώναζε ρυθμικά
ποιον τελικά θα τιμωρούσε.
Η Νέμεσις όμως παρενέβη τη τελευταία στιγμή
και απέτρεψε τη μοιραία χειροδικία
συμβάλλοντας καθοριστικά
στην αναίμακτη επάνοδο της εποχής της ειρήνης .

Φανή Αθανασιάδου

(Επαινος στον Πανελλήνιο διαγωνισμό Ποίησης του Δήμου Χορτιάτη Θεσσαλονίκης)

Φθινοπωρινό

Ενα απογευματινό μειλίχιο
σαν φθινοπωρινή μέθεξη αποζήτησε
σε αντανακλάσεις φωτός,
διαγώνιες αναφορές
και προσμίξεις χρωμάτων,συναισθημάτων
και επιδιώξεων
ένα τόσο δα επιφώνημα έφθασε
να ανατρέψει
το μοναχικό πλάσμα της φαντασίας της
πριν το παραδώσει έκθετο
στο μοναδικό της ζωής της μειδίαμα.


Φανή Αθανασιάδου

Mέρα τη μέρα Mέρα & αλλα ποιηματα

Πέμπτη, 13 Σεπτεμβρίου 2012

Mέρα τη μέρα

Η ιστορία μας τελείωσε.

Η επιστολή ονείρων αποτεφρώθηκε.

Τα ΄΄εν οίκω μη εν δήμω’’ ψιθύρισα,

και η ηχώ της φωνής μου

συμφώνησε ξέπνοα

είναι που παραπαίω

αυτό φταίει, επανέλαβα

μέχρι να εξουθενωθώ

επανάληψη; όχι,δε νομίζω

εξιλέωση; ίσως ναι.

Φανή Αθανασιάδου

(από την ποιητική συλλογή ¨¨Εκ των έσω¨)¨

Τρίτη, 21 Αυγούστου 2012

Σταχτοπούτα

Σκοτεινές σκέψεις
πλησιάζουν απειλητικά
τον ουρανό της Σταχτοπούτας
κι'εκείνη προσεύχεται στην καλή της νεράιδα,
γιατί η δωδεκάτη νυχτερινή πλησιάζει.

-----------
Cinderella

Dark thoughts
are approaching threatingly
the Cinderella's sky
and she is praying to her fairly god mother
because the midnight's hour is coming

Φανή Αθανασιάδου

(από την ποιητική συλλογή Δελτίο καιρού)

Πέμπτη, 8 Μαρτίου 2012

ΜΗΔΕΙΑ

Το ποτήρι
πλάι στην ανθισμένη καμέλια ·
όλα τα πράγματα βαλμένα στη σειρά ,
με τάξη ,
εκτοπίζοντας την αταξία
που έφερνε η είσοδος του στο σπίτι.Mακάριο μειδίαμα
που παράδερνε στα βράχια
σε μια διήγηση «άνευ όρων»
χωρίς ακροατές ,
παρά μόνο το λόγο του Ευριπίδη :

«η Μήδεια πήρε τα παιδιά της
μακριά από την προδομένη συζυγική κλίνη
του επίορκου Ιάσονα» .

Φανή Αθανασιάδου

(από τη ποιητική συλλογή''Δελτίο καιρού'')

Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012

Αφή

Κανείς δεν έμεινε
σε κείνη τη μακρινή ανάγνωση,
την εξ αποστάσεως προσέγγιση των πραγμάτων
Ολοι αναζητούσαν την αφή,τη ψηλάφιση
τη ζεστή παρουσία ενός ανθρώπινου κορμιού
που θα τους έφερνε πιο κοντά
και θα ανάσταινε ξανά τις προσδοκίες τους


Φανή Αθανασιάδου

Παρασκευή, 16 Δεκεμβρίου 2011

Της μιλούσε..

Της μιλούσε,
κι’ εκείνη κοίταζε την απόσταση
ανάμεσα στα μάτια του,
πόσο βαθιά τη διάβρωνε το αυλάκι
και που θα οδηγούσε άραγε
Της μιλούσε, κι’εκείνη πρόσεχε
τα δαχτυλίδια απ’τον καπνό του τσιγάρου του
πως περιβάλλανε τις λέξεις και τις φράσεις του,
τις έννοιες, που εκείνος ήθελε να δώσει .
Υστερα έστρεφε το βλέμμα
έξω απ’το παράθυρο
στα λιγοστά φύλλα των δένδρων
πως τα παράσερνε ο άνεμος,
πως έσπρωχνε ανθρώπους και σκουπίδια
σαν ένα..
το ρολόι χτύπησε τέσσερις φορές
κι’εκείνη έκλεισε τα μάτια
για να ονειρευτεί.

Φανή Αθανασιάδου

Δευτέρα, 7 Φεβρουαρίου 2011

Το δωμάτιο

Ενα απλό δωμάτιο συνόδευε τα όνειρα της,
λιτό (σαν τη σκέψη της)
χωρίς περιττά έπιπλα και αξιώσεις..
εκεί μέσα περιφερόταν
με τα λιγοστά αντικείκενα
τοποθετημένα στη σειρά
να θυμίζουν τη τακτοποιημένη-φαινομενικά-ζωή της,
μόνο στις μικρές λεπτομέρειες
διέκρινες τη διαφορά
εκείνες τραβούσαν τη προσοχή των άλλων
μα περισσότερο τη δική της,
σ¨αυτές έβρισκες κρυμμένες
λέξεις,φωνήεντα συλλαβές
κάποιες φορές να αρθρώνονται ακόμα και κραυγές
που καλούσαν επιτακτικά σε βοήθεια..


Φανή Αθανασιάδου

Δευτέρα, 10 Ιανουαρίου 2011

Ο Καιρός

Στη Βρετάνη πάλι βρέχει ·
στη Κίμωλο τα πουλιά ζευγαρώνουν ·
η συνεύρεση στη μικρή τσαγερί ,
αποδείχτηκε τελικά πολύ ανιαρή ·
οι δρόμοι που ακολουθήσανε
δεν οδήγησαν πουθενά ·
είναι σαν τα χελιδόνια που περιμένεις
να ‘ρθούν με την Άνοιξη ,
κι εκείνα δε φθάνουν ποτέ .
Ο κύριος Σμιθ δοκιμάζει στη σάλα
το καινούργιο του κουστούμι
από πανάκριβο κασμίρ ,
ενώ συμπληρώνει την εμφάνιση
με την ομπρέλα απ’ το Λονδίνο .
Έξω βρέχει ακόμα . . .

Φανή Αθανασιάδου

( από την Δ΄ ποιητική συλλογή ¨ Δελτίο καιρού )

Νέκυια - Αυτοβιογραφία (Χρόνης Μπότσογλου)

Νέκυια - Αυτοβιογραφία (Χρόνης Μπότσογλου)

− Με πιάνει λύσσα κίτρινη

συντετριμμένος σκύβω λυγισμένος
σαν άλλος θάνατος σε αγγίζω με τα χείλη

− Λύσσα ψυχρή πηχτή μοναξιά

ουρλιάζω πίσσα
και κιμωλίας σκόνη

− Βγάζουν οι πόροι  κ ρ ύ ο

κρύο μπλε
πάνω στο δίσκο ο θάνατος
ασήμι που γυαλίζοντας γρυλίζει

− Γυρίζει γύρω-γύρω το παιδί

γυμνός ο άντρας με κοιτάζει
μέσα σε κύκλο κίτρινο
στο καφενείο των νεκρών
απομακρύνομαι

Κοιτιόμαστε

Το μόνο που ακούγεται η  φ θ ο ρ ά

αλλάζει σώματα

Πέτρος Γκολίτσης
από τη συλλογή Το τριβείο του χρόνου, 2013
Ενότητα : Πορτρέτα εκτός κάδρου

Παρουσία- απουσία

Παρουσία- απουσία

Ναι! Με μικρό παιδί μοιάζω τώρα.

Είναι το κουκλοθέατρο της ζωής μου,

θέατρο σκιών και μουσικό δρώμενο.

Ναι! Δε θέλω ακόμα να ξυπνήσω,

θέλω μέρος να γίνω του ονείρου

αλλά και του εφιάλτη.

Κι όμως , δε κατάλαβα πως έφτασα ως εδώ!

Σ’ είχα κλείσει προσεκτικά

σ’ ένα μικρό κουτί πλάι στο μαξιλάρι μου.

Πως κατάφερες να δραπετεύσεις

ακόμα απορώ.

Άρχισες να τυραννάς

την ύπαρξή μου ξανά και ξανά.

Άλλοτε ζωγραφίζεις ψεύτικα χαμόγελα

στους τοίχους ,

κι άλλοτε παίζεις με το βιολί σου

κόκκινα φιλιά

κι άλλοτε δίνεις

τη μια παράσταση μετά την άλλη.

Και να…

βρίσκομαι ξανά στην αγκαλιά σου

να βιώνω τις στιγμές αιμορραγώντας.

Σα μαριονέτα χορεύω

στους ρυθμούς του βιολιού σου

ξεστομίζοντας λέξεις πεθαμένες.

Οι σκιές μας στο μαγικό σεντόνι

φοβίζουν το σκοτάδι

και το δωμάτιο πλημμυρίζει

με όλα τα «αχ» του κόσμου.

Κι ύστερα…

Ύστερα αδειάζει το δωμάτιο

από τη παρουσία σου

και μένει το κρεβάτι αδειανό

να φωνάζει την απουσία σου…

Αναρτήθηκε από Λία Νικολαϊδη

Γευσιγνωσία Έρωτα

Γευσιγνωσία Έρωτα

Η γευσιγνωσία είναι ένα τελετουργικό για τους λάτρεις του κρασιού, μια εμπειρία μοναδική, τόσο γευστικά όσο και οπτικά... το ίδιο τελετουργικό ισχύει και για τον Έρωτα.

1. Διαμόρφωση των συνθηκών γευσιγνωσίας (Setup)

Σωστή επιλογή του χώρου δοκιμής. Αν είναι δυνατόν, θα πρέπει ο χώρος να είναι ευχάριστος, απλός, απαλλαγμένος από οσμές και θορύβους. Θα πρέπει να υπάρχει ηρεμία και άφθονος χρόνος. Η περιβάλλουσα κατάσταση, η αναμονή και η προσδοκία παίζουν μεγάλο ρόλο στη ψυχολογία του δοκιμαστή, η οποία είναι καταλυτική στην αποκομιδή εντυπώσεων γευσιγνωσίας.

2. Βλέπω (Seeing)

Εξέταση της επιφάνειας λαμπερότητας, της διαύγειας και της έντασης του χρώματος του κρασιού τοποθετώντας το ποτήρι μπροστά από κάποιο φως. Έτσι έχουμε τις πληροφορίες για το χρώμα, την ένταση και την απόχρωση.

3. Στροβιλίζω στο ποτήρι (Swirling)

Περιστροφή του ποτηριού ανακινώντας το κρασί. Η ανάδευση του κρασιού έχει ως αποτέλεσμα τη μεγέθυνση της επιφάνειας εξάτμισης και συνεπώς την απελευθέρωση περισσοτέρων οσμών επιτρέποντας συγχρόνως να εμφανίζονται και νέες μυρωδιές που αφορούν και άλλα αρωματικά συστατικά.

4. Μυρίζω (Sniffing)

Μυρίζουμε το κρασί πριν τη δοκιμή, εξετάζοντας τις οσμές και τα αρωματικά του συστατικά. Συλλέγουμε πληροφορίες για τα αρώματα που μυρίζουμε. Αντικειμενικά κριτήρια της οσμής του κρασιού είναι το άρωμα και το bouquet. Το άρωμα οφείλεται στην πρώτη ύλη (πρωτογενές η ποικιλιακό άρωμα) και στη ζύμωση (δευτερογενές). Το bouquet αναπτύσσεται στο βαρέλι και αργότερα μέσα στο μπουκάλι κατά τα στάδια ωρίμανσης και παλαίωσης του κρασιού.

5. Στροβιλίζω στο στόμα (Slurping)

Δοκιμάζουμε μια γουλιά κρασί εισπνέοντας μικρή ποσότητα αέρα από το στόμα. Ο αέρας βοηθά την ανάπτυξη των αρωμάτων και σωστή τους εκτίμηση στο στόμα.

Το στροβιλίζουμε το κρασί στο στόμα για να του δώσουμε την ευκαιρία να ζεσταθεί απελευθερώνοντας όλα τα συστατικά του, αλλά και για να ενεργοποιήσουμε όλα τα γευστικά κέντρα του στόματος. Οι φυσαλίδες το αερίζουν, το εμποτίζουν και το οξειδώνουν το κρασί. Το σάλιο χωρίζει τις ενώσεις, μαλακώνει τα οξέα, καταλύει και αναπτύσσει τις δευτεροβάθμιες γεύσεις.

Συλλέγουμε πληροφορίες για την αξιολόγηση των γεύσεων, την αρμονία, ισορροπία και τον πλούτο των χαρακτηριστικών του κρασιού.

Γεύση: Στο κρασί Σ΄αυτό περιέχονται συστατικά που είναι υπεύθυνα και για τις τέσσερις γεύσεις που αντιλαμβάνεται η γλώσσα. Η αίσθηση της γεύσης σχηματίζεται πάνω στις θηλές της γλώσσας. Η πρώτη γεύση που γίνεται αντιληπτή είναι η γλυκιά και ακολουθεί η εμφάνιση της ξινής και της αλμυρής. Τελευταία γίνεται αντιληπτή η πικρή, κυρίως όταν καταπίνουμε. 

Οσμή: Η αίσθηση που αντιλαμβανόμαστε όταν το κρασί βρίσκεται μέσα στο στόμα δεν ανήκει μόνο στη γεύση. Κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλεται και στην οσμή. Διαμέσου της στοματορινικής κοιλότητας φτάνει στην έδρα της όσφρησης το άρωμα της γεύσης ή άρωμα του στόματος.

Αφή: Αισθήσεις ανάλογες της αφής γίνονται αντιληπτές πάνω στη γλώσσα, στο εσωτερικό των παρειών και στα ούλα. Αυτές μας πληροφορούν για το ιξώδες, το ελαιώδες, τη θερμοκρασία και τον όγκο του κρασιού.

Αντικειμενικό κριτήριο είναι το σύνολο των γευστικών αισθήσεων που χαρακτηρίζουν τον έρωτα ένα κρασί. Ένα κρασί Λέμε ότι ο έρωτας έχει σώμα όταν δίνει την εντύπωση αφθονίας στο στόμα, διαφορετικά χαρακτηρίζεται ελαφρύς. Ένας έρωτας ένα κρασί είναι απαλός όταν έχει μεταξωτή υφή στην γλώσσα και δεν αφήνει τραχεία αίσθηση στον ουρανίσκο. Ένας έρωτας ένα κρασί χαρακτηρίζεται ισορροπημένος στα επιμέρους στις επί μέρους γεύσεις δηλαδή στην οξύτητα, στην γλυκύτητα και στην στιφάδα. Ένας έρωτας ένα κρασί χαρακτηρίζεται διαρκείας μακρύς εάν η διάρκεια στο στόμα είναι μεγάλη. Το αντίθετο του είναι ένα σύντομος έρωτας κρασί.

Από το λεξιλόγιο γεύσης του έρωτα κρασιού: μαλακός, κλειστός, σκληρός, στυφός, πικρός, στρογγυλός, βελούδινος, πλαδαρός, ζωηρός, νευρικός, δροσερός, γεμάτος, ειλικρινής κ.α

Τα πιό πάνω γράφτηκαν πίνοντας ένα ποτήρι βελούδινο κατακόκκινο κρασί

στις 9:06 μ.μ.