Η φωνή της καρδιάς

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΣΤΡΕΦΩ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΦΥΣΩ Τ ΟΝΕΙΡΟ, ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΡΟΦΑΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΜΑΙ!!

DAME AM SPINETT - HANS MAKART

Στρέφω στην ανατολή

και φυσώ τρεις φορές

το όνειρο

μεταπίπτει σε στίχο

κύμα

αστέρι

άνεμο

φως

κοινή συναινέσει ιδέας και ύλης

στην εφέστια ειρκτή του συνειρμού,

αισθάνομαι πρόφαση

ελευθερώνομαι..

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ..ΠΡΙΝ ΠΡΟΛΑΒΩ ΝΑ Σ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΩ ...ΕΓΙΝΕΣ ΣΥΝΝΕΦΟ ΛΕΥΚΟ ΚΑΙ Σ ΕΚΛΕΨΕ Ο ΘΕΟΣ ΕΡΩΤΑΣ..

THE RISING OF THE SUN - FRANCOIS BOUCHER

..πριν προλάβω να σ' αποχαιρετήσω

στο λιμάνι

είδα τον ήλιο

να σε κεντά με τις χρυσές ακτίνες

σε σήκωσε ψηλά

στα μάτια της ψυχής μου

έγινες σύννεφο λευκό

και σ' έκλεψε ο Θεός Έρωτας

απ' το ασύνειδο παραλήρημά μου..

καλημέρα..

ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΔΕ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ , ΜΙΑ ΤΡΥΦΕΡΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΝΕΙΡΟ..

BOY WITH BIRD - RUBENS

Aγαπάς,
Δε χάνεις τον εαυτό σου
Τον μοιράζεσαι
Όπως τα λουλούδια, το άρωμα και το χρώμα
και δε χάνουν τίποτα από την αρετή

μια τρυφερή αγκαλιά υπερβαίνει το χρόνο

ένα φιλί στο λαιμό μνημονεύει το Άγιο Όνειρο

πριν ανοίξουν τα μάτια την πρώτη μέρα της βιοτής ..

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ..

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΜΟΥ ΠΙΣΩ

CDS , ISDA , ΕΚΤ , spreads , ΔΝΤ , PSI , LTRO , ΑΕγχΠ , ΕΤΠΑ , ΕΓΤΠΕ , ευρωζώνη , δις , δανειολήπτες , επενδυτές , ομόλογα , επιτόκια , μονάδες βάσης , κρίση χρέους , Κομισιόν , EFSF , ESM , greek statistics , μνημόνιο 1 & 2 , Goldman Sachs , ΑΕΠ , δημοσιονομική κρίση , ανταλλαγή ομολόγων , Fitch , υποβάθμιση , CCC , εγγυήσεις , οίκοι αξιολόγησης , ιδιώτες πιστωτές , κλιμάκωση της κρίσης χρέους , επιλεκτική … άτακτη χρεοκοπία , μεσοπρόθεσμο , αναδιάρθρωση , euro …

…………………………………………..
Τι είναι όλα αυτά ?…
Γιατί δεν τα καταλαβαίνω ?

Πως “πλημμύρισαν” την Ζωή μου ?

Γιατί , φιμώνουν , προπηλακίζουν , μαστιγώνουν , “ενδύουν χιτώνα” και “ακάνθινον στέφανον” , χλευάζουν και σταυρώνουν την … Άνοιξη μου ?…

Την αθώα , πανέμορφη Άνοιξή μου ?…

Γιατί ?….

———————————-

Θέλω την Άνοιξή μου πίσω .
Εκείνη την Άνοιξη , που έζησα τόσα χρόνια , που την έμαθα , την αγάπησα , την περιμένω να με αγκαλιάσει και να με κανακέψει με τα “γλυκόλογα” της , τις μυρουδιές , τις γεύσεις , τα χάδια και τα ακούσματά της … Τις μνήμες της … Τις μουσικές της … Τα διδάγματα της …
… Τους έρωτες της …

——————————————-

Θέλω να … φύγετε …

Άσχημα παγανά , φρικιά , αερικά , στοιχειά , τελώνια παραμορφωμένα … Να φύγετε … θέλω να κλείσω τα μάτια μου , και όταν τα ανοίξω , να μην υπάρχετε πια . Στην θέση σας να είναι η Άνοιξη μου και … μόνον αυτή .

Θέλω την Άνοιξή μου πίσω …

————————————————

Θέλω να ακούω τερετίσματα , θροΐσματα , γουργουρητά περιστεριών , κελαρύσματα ρυακιών … το βούισμα της μέλισσας … Θέλω να ακούσω τον λυγμό του κλαρίνου , να αντηχεί μέσα στην χαράδρα .

Θέλω να ξαναζήσω την αίσθηση εκείνη που έχεις όταν ξαπλώνεις πάνω στα χαμομήλια και προσπαθείς να κοιτάξεις τον ήλιο … Θέλω να θαμπώσουν τα μάτια μου απ’ τον μαρτιάτικο ήλιο …

Θέλω άσπρα συγνεφάκια να περνούν πάνω μου … Θέλω να ξανατρέξω ξεθεωμένη και να πέσω σε μια αγκαλιά … Θέλω να κρατήσω στην αγκαλιά μου , κάτι τρυφερό και αθώο …

Θέλω να φταρνιστώ τρελά απ’ τις μυρουδιές … Να πρηστούν και να κοκκινίσουν τα βλέφαρά μου από την γύρη που πλανιέται … Να δακρύσουν τα μάτια μου και όταν εκείνος με ρωτάει “γιατί κλαίς?” να απαντώ “δεν κλαίω … η Άνοιξη φταίει … πάντα την Άνοιξη , δακρύζω” …

Θέλω να φτιάξω ένα στεφάνι από κρινάκια και να το αποθέσω στα μαλλιά Της .

Θέλω να συνοδέψω σαν μέλος του πολυπρόσωπου θιάσου της , την θεά Αρμονία , την μάνα της Άνοιξης και να γίνω ένα με τους τραγοπόδαρους Πάνες , τα ξωτικά και και τις Νηρηίδες …

Θέλω μέσα στην έναστρη κρύα (ακόμη) νύχτα της , να ψάλλω με ό, τι δύναμη αφήσατε στα πνευμόνια μου το “Ω γλυκύ μου Έαρ” …

——————————————-

Μα … πάνω απ’ όλα , θέλω να φύγετε …

Να φύγετε …

Ούτε που ξέρω από που και γιατί ήρθατε … ξέρω όμως πως σας μισώ , γιατί “κλέψατε” την Άνοιξή μου …

Θέλω την Άνοιξη μου πίσω …

Φρικιά … ε, φρικιά …

Αναρτήθηκε από τον/την silia

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΣ;

Αξίζει πανάθεμάτη ,αυτή η παλιοζωή;

Ν'αναπνέεις και να χαίρεσαι ξεχνώντας πως έχεις σάρκα και οστά;

Νομίζεις πως έχεις τη θάλασσα μέσα σου,τον ήλιο,τον κόσμο ολόκληρο.
Τι άλλο θέλεις καλύτερο για να ζεις σε τούτο τον κόσμο,χωρίς να μισείς;Ν.Βρεττάκος.

Αναρτήθηκε από Pyroessa στις 12:43 π.μ.

Enya, "Journey of the Angels" ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ-ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ Τις νύχτες που ο ύπνος αρνείται να με παραδώσει στις ''αγκάλες του Μορφέα''και το καράβι της θύμησης αρμενίζει με την πλώρη μυτερή στο πέλαγος, που λέγεται Ζωή,αρχίζουν σαν ξωτικά να γυρνούν οι σκέψεις μου ολόγυρα. Σκέψεις γλυκιές ,πικρές,γλυκόπικρες,ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων .. Κι 'αρχίζεις να αναζητάς έναν ήχο,να σπάσει σε χίλια κομμάτια την ησυχία της νύχτας,αλλά μόνο ο ήχος του ρολογιού μετράει το χρόνο της απουσίας. Αξαφνα,αλλάζουν όλα,ο καθρέπτης μου επιστρέφει το είδωλο-Ραγισμένο πρόσωπο-κι' όμως αυτό το κορίτσι ,αυτό το βλέμμα,έχει το βλέμμα μου,κοιτάζει αλλού,σαν να ψάχνει κάτι-κάτι άλλο-σαν να ελπίζει πως θα το βρει κάποτε. Είναι σαν να μου ζητά να μπω στον κόσμο της,αυτόν που μόνο εκείνη μπορεί να βλέπει. Στην ουσία,στ' όνειρο.. Αυτο το κορίτσι ,έχει το βλέμμα μου,ψάχνει να βρει την αλήθεια,η φωνή της ζητάει να προσπεράσει τα ερείπια. Μα τι κάνει; Απλώνει τις μπογιές; -Θέλω χρώματα <μου λέει>,βάλε χρώματα στον πίνακά μου πολλά.Πάρε το πινέλο και δείξε μου. -Να σου δείξω; τι να σου δείξω;<είπα> -Δείξε μου πως μπορείς να χρωματίσεις τη ζωή σου με όλα τα χρώματα,πασαλείψου απο ζωή,και άσε υπολείμματα σε όλες τις γωνίες γύρω σου. -Μη με κοιτάζεις έτσι αμίλητη<συνέχισε>ή,μάλλον κοίταζε με,θέλω να νιώσω ο,τι σκέφτεσαι..Εχεις ένα ελεύθερο βλέμμα -Θέλεις να είσαι ελεύθερη-Μην απαντάς; το ξέρω.. -Θα'θελες να ήσουν μια άλλη,να ζούσες σε διαφορετική εποχή,μην το αρνείσαι; το ξέρεις γιαυτό σωπαίνεις.. -Κοίτα αυτό το μικρό κοριτσάκι με τ'αστέρια στα ξανθά του μαλλιά,δε σου θυμίζει τίποτα; .............Χέρια πόδια στην αυλή .............Ολοι κάθονται στη γη Αγόρι -Ελα μωρέ με χτύπησες. Κοριτσάκι -Δεν το ήθελα,με σπρώξανε. Αγόρι -Ναι,καλά τώρα,κοίτα τα μπράτσα μου;μπορώ να σε δείρω,γιατί άμα θυμώνω αγριεύω. Κοριτσάκι -Δε σε φοβάμαι ,δε φοβάμαι κανέναν ,και τίποτα. Αγόρι -Μπα,πολύ γενναία μας το παίζεις,πως σε λένε; Κοριτσάκι -Μαρία,και είμαι ατρόμητη. Αγόρι -Χα χα ,τι ζωγραφίζεις εκεί; Κοριτσάκι -Ενα καράβι,μ'αυτό θα ταξιδέψω όλο τον κόσμο όταν μεγαλώσω ,θα γίνω καπετάνιος. Αγόρι -Εισαι παλαβή νομίζω,αφού είσαι κορίτσι,δεν μπορείς χα χα. Κοριτσάκι -Μπορώ... Αγόρι -Καλά κοριτσάκι. Κοριτσάκι -Καλά ''Κάπτεν '' να λες. Αγόρι -Καλά το είπα εγω,ότι είσαι παλαβή.. χα χα.. -<Λοιπόν>; ακόμα σκέφτεσαι τι θα ζωγραφίσεις;Πάρε το πινέλο και βάλε τα χρώματα της ζωής σου. -Ενα καράβι,<απάντησα>,ένα Καράβι.. Το πρωί ξύπνησα με του Ηλιου το χάδι στο μέτωπο,στο κομοδίνο μου,πάνω σε μια κόλα χαρτί ήταν ζωγραφισμένο ένα Καράβι... Παράξενη νύχτα ,<σκέφτηκα>,δεν ξέρω αν όλα αυτά ήταν της φαντασίας μου ή,απλά τα ονειρεύτηκα,σημασία έχει ό,τι τώρα ξέρω.. ......Με λένε Μαρία,και είμαι ατρόμητη..Μ.Λ.