Αποστασία

Ξέρεις πως είναι να νιώθεις την αγάπη
να γλιστράει μέσα από τα δάχτυλα σου;

Να στυλώνεις το μάτι στο φευγιό της
και να βλέπεις μόνο τα ίχνη στην άμμο
καθώς τα σβήνει ο άνεμος;

Να την ακούς να ξεμακραίνει
και συ ακόμα να νομίζεις
πως στέκεσαι όρθιος και την κοιτάς;

Να γλείφεις το αίμα στα χείλη
Να κυλάει η πίκρα στο στόμα
και η λύσσα να σου σκάβει το μυαλό;

Να θες να στάξεις από παντού
χιλιάδες "μη φεύγεις αγάπη μου"
και να σφαλίζει το στόμα σου
η αναθεματισμένη ανάγκη ανάσας;

Σωριασμένος νιώθεις...

παιδί που μόνο για μια στιγμή ανάσανε νιώθεις

νεκρική σιγή και ουρλιαχτά μαζί νιώθεις

εκκωφαντικά δάκρυα να νομίζεις πως είναι σιωπές νιώθεις

παγωμένη απελπισία να καίγεσαι νιώθεις

χίλια μαχαίρια να μπήγονται μέσα σου νιώθεις

αγέλη λύκων να κατασπαράζει τα σωθικά σου νιώθεις

αίμα πηχτό να τρέχει από τα μάτια σου νιώθεις

πυρηνικό όλεθρο να σε εξαϋλώνει νιώθεις

χίλιες σφαίρες να σκάνε ταυτόχρονα πάνω σου νιώθεις

ήρωας που ξεψυχά με την πατρίδα στο στόμα νιώθεις

οι σάρκες να σκίζονται και να τις τρώνε τα όρνεα νιώθεις

χίλια κομμάτια στο σύμπαν σπαρμένα νιώθεις

χίλιους τρόπους να πεθαίνεις νιώθεις

-όσοι και οι τρόποι που αγάπησες -

Κι εσύ Γυναίκα;

Εσύ που χίλιες φορές ευχόσουν να νιώσεις;

Τώρα που έφυγε;
Τώρα, γιατί νιώθεις γυναίκα χωρίς αιτία;
-mips-

Αναρτήθηκε από Ioanna mips στις 7:41 μ.μ.