ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ...
Ήταν "πολύ" αυτό που ένιωσες..κραυγάζει η θύμηση..τρομαγμένος..ακούω..κρύβομαι..στις Ψυχής μου το πέτο..τσαλακωμένο αφουγκράζεται τις φωνές..φυλαχτό πλέκει στην λάμψη του χθες..λουφάρει στο οργισμένο σήμερα..δακρύζει στο αδιάφορο μέλλον..αυτοχαράζεται η μνήμη..η γλώσσα γλύφει αχόρταγα..την ξεφτισμένη αγάπη..καταριέται τον χρόνο..έφυγε μπροστά..ξέχασε..Γυρνώ στα παλιατζίδικα..ν'αγοράσω μια αγάπη που δεν γέρασε..κοιτούν παράξενα..γελούν ειρωνικά..δεν περνούν τα λεφτά σου..φιλαράκο..είναι σπάνιο αυτό που ζητάς..δεν υπάρχει..Βρέχει ο Θεός.."εκμεταλλεύεται" κι Αυτός..το δικό μου το δάκρυ..δεν υπάρχει αγάπη..μην μου ψιθυρίσεις..κι εσύ..για την μεγάλη Απάτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου