Διαβάζοντας τα υπέροχα ποιήματα της 'Αθης και της Μαρίας με έπιασα να σιγοτραγουδώ ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια
Η νύχτα, σε στίχους και μουσική της Αφροδίτης Μάνου
Η νύχτα ξέρει και φοβάται,
μας αγαπάει, μας λυπάται
Μαζί μας πίνει, ξενυχτάει
και το πρωί για ύπνο πάει
Η νύχτα θέλει ν' αγαπιέται
και από έρωτα χτυπιέται
Καπνίζει, βρίζει και διαβάζει,
κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει
Η νύχτα παίζει και κιθάρα
και μένει πάντα από τσιγάρα
Γράφει τραγούδια και ζηλεύει,
γυρνάει στους δρόμους κι αλητεύει
Η νύχτα ντύνεται γυναίκα
και ξεκινάει κατά τις δέκα
Τους άλλους βάζει να τα σπάνε
και τα πληρώνει όσα και να ναι
Η νύχτα κάνει απιστίες
και παίρνει μέρος σε ληστείες
Βάζει μια βόμβα στην Κυψέλη
κι ύστερα λέει ότι θέλει
Η νύχτα ότι και να γίνει,
αναλαμβάνει την ευθύνη
Κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει,
ζει με τη νύχτα και σωπαίνει
Η νύχτα, σε στίχους και μουσική της Αφροδίτης Μάνου
Η νύχτα ξέρει και φοβάται,
μας αγαπάει, μας λυπάται
Μαζί μας πίνει, ξενυχτάει
και το πρωί για ύπνο πάει
Η νύχτα θέλει ν' αγαπιέται
και από έρωτα χτυπιέται
Καπνίζει, βρίζει και διαβάζει,
κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει
Η νύχτα παίζει και κιθάρα
και μένει πάντα από τσιγάρα
Γράφει τραγούδια και ζηλεύει,
γυρνάει στους δρόμους κι αλητεύει
Η νύχτα ντύνεται γυναίκα
και ξεκινάει κατά τις δέκα
Τους άλλους βάζει να τα σπάνε
και τα πληρώνει όσα και να ναι
Η νύχτα κάνει απιστίες
και παίρνει μέρος σε ληστείες
Βάζει μια βόμβα στην Κυψέλη
κι ύστερα λέει ότι θέλει
Η νύχτα ότι και να γίνει,
αναλαμβάνει την ευθύνη
Κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει,
ζει με τη νύχτα και σωπαίνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου