Maria Ioanna Mips

Maria Ioanna Mips

 

 

 

Σε γδέρνει αυτός ο έρωτας. Σε απωθεί. Σε εξαϋλώνει. Τι περιμένεις; Αν ήταν παρών θα έτρεχες μακριά. Απών ων που βρίσκεις τη δύναμη να τον κοιτάς στα μάτια - ακίνητη;

Χρόνια

τώρα

μια

λέξη:

«ΦΕΥΓΩ»

Έχεις

ένα βλέμμα

θολό:

Βούρκος μαζί

και υποσχέσεις.

Βρώμικη βουτώ.

Πιο βρώμικη

απομακρύνομαι.

Μονολογώ:

« Αυτό…

για να μάθεις

πως

μεγαλύτερη θυσία

στον έρωτα

είναι :

να είσαι λάσπη

να σε πλάθουν

όνειρο τα χέρια

του

να σε συντρίβει

στις χούφτες

να τρέχεις υγρή

στα δάχτυλα

του

να σε σκουπίζει

στο πουκάμισο

να λατρεύεις

τ’ άγγιγμα

του.»

Φεύγω,

γιατί

είμαι

το

όνειρο

που

τα

χέρια

σου

έπλασαν.

Εσύ,

ο

εφιάλτης

μου.

-mips-