Καμία απώλεια δεν ματαιώθηκε
Πολλά είχα και πολλά έχασα
Κράτησα τα θαύματα στα χέρια μου
μόνο τόσο, όσο αρκούσε για να πιστέψω
Εκείνος που με εκπαίδευσε να κοιτώ ψηλά για να ελπίζω,
να κοιτώ μακριά για να ισορροπώ,
ήταν ο ίδιος μ' αυτόν εδώ που βλέπεις τώρα
Κατάκοπος, εξαντλημένος, ανήμπορος,
αρνείται πλέον να σιτιστεί
Τον αγγίζω τρυφερά
Δεν φταις εσύ, του λέω
Κοίτα με, εγώ είμαι το λάθος
Όμως αυτός λυπάται, κλαίει
βαρυγκωμεί που αρίστευσα
γιατί μου έμαθε να πιστεύω στα θαύματα
και τρομάζει στη σκέψη
πως αν θελήσω,
μπορώ ακόμα και να τον αναστήσω..
L.N.E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου